Προυπόθεση....

Σιγά-σιγά, όσο πηγαίνουμε προς τα παιχνίδια των Παγκορασίδων, πρέπει να βάζουμε στο μυαλό μας ότι το οργανωτικό εγχείρημα είναι δύσκολο, πολύπλοκο, απαιτεί υπομονή, σύνεση και συνεργασία.
Είμαστε σε καλό  δρόμο, αλλά, χρειάζεται επίσης να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά ότι ο δρόμος προς το τεραίν, για τη συμμετοχή στον αγώνα, σε μεγάλο βαθμό, εξαρτάται απο τη δική τους προσπάθεια και τη συνέπεια τους.
Στο πρωτάθλημα θα παίξουν όλα τα παιδιά, αλλά, ο χρόνος που θα πάρουν, έως ενός σημείου, θα καθορισθεί απο τη δική τους διάθεση.
Πάω στην προπόνηση, προσπαθώ, επιμένω, αγωνίζομαι γιατί μου αρέσει να αθλούμαι, κατανοώ ότι είναι ένα παιχνίδι χαράς και όχι μία διαδικασία ψυχικού βάρους.
Πιστεύω, δε φοβάμαι, βάζω στο μυαλό μου τον αγώνα, βλέπω την πρόοδο μου να γίνεται καλύτερη, ανάλογα με τη δική μου συγκέντρωση, τις προτεραιότητες μου.
Οσοι είμαστε...άρρωστοι με τον αθλητισμό, ακούμε να λένε για εμάς ότι είμαστε...κολλημένοι.
Ναι, έτσι είμαστε...
Αλλά, είναι όμορφο να κολλάς με ένα δημιουργικό τρόπο ζωής, όπου τουλάχιστον βλέπεις ότι μπορείς να φτιάξεις και να αφήσεις κάτι...