Ο Ελληνας είναι διαχρονικά πρώτος στο ευρωβαρόμετρο της απαισιοδοξίας, έτσι μίζερος και γκρινιάρης αλλά και φιλοκατήγορος όπως συνηθίζει να είναι.Οπως βέβαια, παράλληλα, συνεχίζει να είναι ...ψυχοπονιάρης, φιλότιμος, γενναιόδωρος, υπερήφανος, πανέξυπνος και δημιουργικός.
Να όμως που στην καθημερινότητα μας δεν υπάρχουν μόνο αρνητικές ειδήσεις ή πληροφορίες που τις βλέπουμε με την αίσθηση του μισοάδειου και όχι του μισογεμάτου.
Μας άρεσε αυτό που μάθαμε για την αναγνωσιμότητα των βιβλίων το 2010.
Το 8.1% του πληθυσμού στην Ελλάδα διάβασε πάνω απο 10 βιβλία το 2010 και άρα αυτά τα άτομα χαρακτηρίζονται ως συστηματικοί αναγνώστες.
Το 34.2% του πληθυσμού διάβασε απο 1 έως 9 βιβλία.
Το 16.9% του πληθυσμού διάβασε έστω ένα χρηστικό βιβλίο.
Ενα 40.7% δε διάβασε κανένα βιβλίο.
Τα στοιχεία είναι, γενικά, ενθαρρυντικά.
Υπάρχει μικρή αύξηση των βιβλιόφιλων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά στην επιμέρους κατηγορία των παιδιών έως 15 ετών, παρατηρείται μείωση και αυτό είναι ανησυχητικό φαινόμενο.
Πάντως, αυξήθηκε σε 19% η επισκεψιμότητα των βιβλιοθηκών στις οποίες πήγαινε το 1999 μόλις το 13% όσων διαβάζουν βιβλία.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο απο τους άνδρες και μάλιστα προτιμούν βιβλία λογοτεχνίας και θρησκείας ενώ οι άνδρες επιλέγουν να διαβάσουν για ιστορία και φιλοσοφία ( ένα ωραίο βιβλίο για όσους ασχολούνται με γυναικείες ομάδες βόλει είναι αυτό στο οποίο θα αναλύεται η ρήση ''Να ζεί κανείς ή να μη ζεί...'').
Οι βιβλιόφιλοι δεν είναι άνθρωποι που μένουν στο σπίτι. Αντίθετα συμμετέχουν περισσότερο στην πολιτιστική ζωή. Επίσης, βγαίνουν έξω περισσότερο. Ακόμα , πηγαίνουν περισσότερο σε γυμναστήρια.
Η στάση του κοινού απέναντι στο βιβλίο σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το επίπεδο εκπαίδευσης και με το αν κατοικεί σε πόλη ή χωριό και αν γνωρίζει ή όχι ξένες γλώσσες.
Απο εκείνους που δε διαβάζουν , το 48% παραπονείται ότι έχει έλλειψη χρόνου, το 30% διατείνεται ότι δεν του αρέσει το διάβασμα ενώ στον αντίποδα, το 2% παραδέχεται ότι δε ξέρει να διαβάζει και το 1% αναγνωρίζει ότι έχει πρόβλημα στα μάτια.
Για όσους απορούν για την επιμονή μας σε αναφορές και ρεπορτάζ σε θέματα όχι μόνο αθλητικά αλλά και πολιτιστικά και κοινωνικά, απλώς, σημειώνουμε κάτι που ίσως καταλάβουν λίγοι αλλά σίγουρα έχουν τη δυνατότητα να σκεφθούν πολλοί.
Ο αθλητισμός είναι λατρεία και παράλληλα και χόμπυ, αλλά, έτσι ή αλλιώς, χτίζει προσωπικότητες, ομάδες και διαμορφώνει νοοτροπίες.
Εδώ εκπαιδεύουμε ανθρώπους και όχι απλώς και μόνο την Λίζα....
Ν. Δελαγραμμάτικας
Να όμως που στην καθημερινότητα μας δεν υπάρχουν μόνο αρνητικές ειδήσεις ή πληροφορίες που τις βλέπουμε με την αίσθηση του μισοάδειου και όχι του μισογεμάτου.
Μας άρεσε αυτό που μάθαμε για την αναγνωσιμότητα των βιβλίων το 2010.
Το 8.1% του πληθυσμού στην Ελλάδα διάβασε πάνω απο 10 βιβλία το 2010 και άρα αυτά τα άτομα χαρακτηρίζονται ως συστηματικοί αναγνώστες.
Το 34.2% του πληθυσμού διάβασε απο 1 έως 9 βιβλία.
Το 16.9% του πληθυσμού διάβασε έστω ένα χρηστικό βιβλίο.
Ενα 40.7% δε διάβασε κανένα βιβλίο.
Τα στοιχεία είναι, γενικά, ενθαρρυντικά.
Υπάρχει μικρή αύξηση των βιβλιόφιλων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά στην επιμέρους κατηγορία των παιδιών έως 15 ετών, παρατηρείται μείωση και αυτό είναι ανησυχητικό φαινόμενο.
Πάντως, αυξήθηκε σε 19% η επισκεψιμότητα των βιβλιοθηκών στις οποίες πήγαινε το 1999 μόλις το 13% όσων διαβάζουν βιβλία.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι γυναίκες διαβάζουν περισσότερο απο τους άνδρες και μάλιστα προτιμούν βιβλία λογοτεχνίας και θρησκείας ενώ οι άνδρες επιλέγουν να διαβάσουν για ιστορία και φιλοσοφία ( ένα ωραίο βιβλίο για όσους ασχολούνται με γυναικείες ομάδες βόλει είναι αυτό στο οποίο θα αναλύεται η ρήση ''Να ζεί κανείς ή να μη ζεί...'').
Οι βιβλιόφιλοι δεν είναι άνθρωποι που μένουν στο σπίτι. Αντίθετα συμμετέχουν περισσότερο στην πολιτιστική ζωή. Επίσης, βγαίνουν έξω περισσότερο. Ακόμα , πηγαίνουν περισσότερο σε γυμναστήρια.
Η στάση του κοινού απέναντι στο βιβλίο σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το επίπεδο εκπαίδευσης και με το αν κατοικεί σε πόλη ή χωριό και αν γνωρίζει ή όχι ξένες γλώσσες.
Απο εκείνους που δε διαβάζουν , το 48% παραπονείται ότι έχει έλλειψη χρόνου, το 30% διατείνεται ότι δεν του αρέσει το διάβασμα ενώ στον αντίποδα, το 2% παραδέχεται ότι δε ξέρει να διαβάζει και το 1% αναγνωρίζει ότι έχει πρόβλημα στα μάτια.
Για όσους απορούν για την επιμονή μας σε αναφορές και ρεπορτάζ σε θέματα όχι μόνο αθλητικά αλλά και πολιτιστικά και κοινωνικά, απλώς, σημειώνουμε κάτι που ίσως καταλάβουν λίγοι αλλά σίγουρα έχουν τη δυνατότητα να σκεφθούν πολλοί.
Ο αθλητισμός είναι λατρεία και παράλληλα και χόμπυ, αλλά, έτσι ή αλλιώς, χτίζει προσωπικότητες, ομάδες και διαμορφώνει νοοτροπίες.
Εδώ εκπαιδεύουμε ανθρώπους και όχι απλώς και μόνο την Λίζα....
Ν. Δελαγραμμάτικας
