Διάβασα για μία ενδιαφέρουσα πληροφορία. Η οποία αφορά την πρόθεση του Συνδέσμου των Αθλητών Βόλει να εντάξουν στη δύναμη του ΠΑΣΑΠ και τις βολειμπολίστριες.
Νομίζω ότι αυτή θα είναι μία εξέλιξη με σημασία. Και νόημα. Αρκεί να έχει πρακτική εφαρμογή και να μην περιορισθεί μόνο στη σημειολογική αναφορά και στην προσθήκη της πλειοψηφίας στο πλευρό της μειοψηφίας.
Δυστυχώς, το βόλει έχει αποψιλωθεί απο αγόρια. Πηγαίνουν σε άλλα σπορ. Για διάφορους λόγους.
Οι αθλήτριες είναι περισσότερες απο τους αθλητές, απλώς επειδή ανανεώνεται πιο εύκολα ο πληθυσμός τους στις υποδομές. Τα κορίτσια πηγαίνουν στο βόλει πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τα αγόρια.
Να αποκτήσουν τη δική τους φωνή οι αθλήτριες στο βόλει. Χρήσιμο θα είναι.
Αυτό σημαίνει ότι θα έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα που θα αναγνωρίζονται.
Πρώτα απο όλα ωστόσο, είναι αναγκαίο να συμφωνήσουμε όλοι για τον χαρακτήρα που έχει το βόλει γυναικών στην Ελλάδα.
Είναι ερασιτεχνικό, επαγγελματικό, λίγο απο όλα ή το βλέπουμε κάθε φορά και απο κάθε πλευρά, όπως μας συμφέρει απο αδυναμία ή απο κουτοπονηριά ;
Μήπως είναι καιρός να δεχθούμε ότι πρέπει να μπούν κανόνες και στο βόλει, όπου δεδομένο είναι ότι δεν είναι καθορισμένοι οι όροι των συμφωνιών, όλα γίνονται σε λεπτή ισσοροπία με τη νομιμότητα, στο επίπεδο των οικονομικών συναλλαγών, αλλά, στο τέλος μπαίνουν τα πάντα στο...μπλέντερ και τα ανακατεύουμε με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ποιός έχει δίκιο και ποιός όχι.....
Με απλά ελληνικά, για να μη σας ...μπερδεύω.
Οι αθλήτριες είναι καλό να συνδικαλισθούν. Για την ασφάλεια και την υγεία τους.
Στο επίπεδο των οικονομικών σχέσεων τους, της προσφοράς, της συνέπειας και της αμφίδρομης φερεγγυότητας με και προς τις ομάδες τους, της πολυαπασχολησιμότητας, φρόνιμο είναι να γίνει απο όλες και όλους μία κουβέντα με ειλικρίνεια.
Γιατί δεν είναι δυνατό να έχουμε μόνο απαιτήσεις και όχι και ευθύνες και πάντα να μας φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς.
Αυτό ισχύει πριν απο όλους για εμένα, όμως, ας αλλάξουμε την προσέγγιση μας.
Ωστε να καταλάβουμε αυτό που θα ακολουθήσει. Τη σύνδεση της προσφοράς με την αμοιβή.
Το δημοσιουπαλληλίκι βοηθά τις οικογένειες και τα άτομα αλλά όχι και το κοινωνικό σύνολο.
Βέβαιο είναι ότι δεν εξυπηρετεί το βόλει το οποίο θα συνεχίσει να ζεί αλλά με λειτουργούς ανθρώπους που θα ''καίγονται'' για να πετύχουν να ξεπεράσουν τα όρια τους.
Καλημέρα σας.
Νίκος Δελαγραμμάτικας
Υ.Γ Και να ξέρετε ότι ο Πορφύρας απλώς είναι ''μία άλλη ομάδα''. Και να τον αγαπάτε.
Νομίζω ότι αυτή θα είναι μία εξέλιξη με σημασία. Και νόημα. Αρκεί να έχει πρακτική εφαρμογή και να μην περιορισθεί μόνο στη σημειολογική αναφορά και στην προσθήκη της πλειοψηφίας στο πλευρό της μειοψηφίας.
Δυστυχώς, το βόλει έχει αποψιλωθεί απο αγόρια. Πηγαίνουν σε άλλα σπορ. Για διάφορους λόγους.
Οι αθλήτριες είναι περισσότερες απο τους αθλητές, απλώς επειδή ανανεώνεται πιο εύκολα ο πληθυσμός τους στις υποδομές. Τα κορίτσια πηγαίνουν στο βόλει πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τα αγόρια.
Να αποκτήσουν τη δική τους φωνή οι αθλήτριες στο βόλει. Χρήσιμο θα είναι.
Αυτό σημαίνει ότι θα έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα που θα αναγνωρίζονται.
Πρώτα απο όλα ωστόσο, είναι αναγκαίο να συμφωνήσουμε όλοι για τον χαρακτήρα που έχει το βόλει γυναικών στην Ελλάδα.
Είναι ερασιτεχνικό, επαγγελματικό, λίγο απο όλα ή το βλέπουμε κάθε φορά και απο κάθε πλευρά, όπως μας συμφέρει απο αδυναμία ή απο κουτοπονηριά ;
Μήπως είναι καιρός να δεχθούμε ότι πρέπει να μπούν κανόνες και στο βόλει, όπου δεδομένο είναι ότι δεν είναι καθορισμένοι οι όροι των συμφωνιών, όλα γίνονται σε λεπτή ισσοροπία με τη νομιμότητα, στο επίπεδο των οικονομικών συναλλαγών, αλλά, στο τέλος μπαίνουν τα πάντα στο...μπλέντερ και τα ανακατεύουμε με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ποιός έχει δίκιο και ποιός όχι.....
Με απλά ελληνικά, για να μη σας ...μπερδεύω.
Οι αθλήτριες είναι καλό να συνδικαλισθούν. Για την ασφάλεια και την υγεία τους.
Στο επίπεδο των οικονομικών σχέσεων τους, της προσφοράς, της συνέπειας και της αμφίδρομης φερεγγυότητας με και προς τις ομάδες τους, της πολυαπασχολησιμότητας, φρόνιμο είναι να γίνει απο όλες και όλους μία κουβέντα με ειλικρίνεια.
Γιατί δεν είναι δυνατό να έχουμε μόνο απαιτήσεις και όχι και ευθύνες και πάντα να μας φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς.
Αυτό ισχύει πριν απο όλους για εμένα, όμως, ας αλλάξουμε την προσέγγιση μας.
Ωστε να καταλάβουμε αυτό που θα ακολουθήσει. Τη σύνδεση της προσφοράς με την αμοιβή.
Το δημοσιουπαλληλίκι βοηθά τις οικογένειες και τα άτομα αλλά όχι και το κοινωνικό σύνολο.
Βέβαιο είναι ότι δεν εξυπηρετεί το βόλει το οποίο θα συνεχίσει να ζεί αλλά με λειτουργούς ανθρώπους που θα ''καίγονται'' για να πετύχουν να ξεπεράσουν τα όρια τους.
Καλημέρα σας.
Νίκος Δελαγραμμάτικας
Υ.Γ Και να ξέρετε ότι ο Πορφύρας απλώς είναι ''μία άλλη ομάδα''. Και να τον αγαπάτε.
