Δε θέλω και δεν πρόκειται να μιμηθώ τον ιστορικό Σαράντη Καργάκο ή τον Μητροπολίτη Ανθιμο. Ούτε τη μόρφωση έχω, ούτε την εκπαίδευση ( οι λέξεις αντιπροσωπεύουν διαφορετικές έννοιες ) για να το πράξω, προφανώς δε, ο χώρος στο συγκεκριμένο μπλογκ χρησιμοποιείται με άλλη λογική και για άλλο σκοπό.
Απλώς, σκεφτόμουν ότι μία ημέρα σαν τη σημερινή, είτε κανείς δουλεύει είτε όχι, έχει τη δυνατότητα να ιεραρχήσει ορισμένα ζητήματα, μέσα στο γενικό πανικό.
Η νέα μόδα, άλλωστε, μας φέρνει 60 χρόνια πίσω.
Στο λιμάνι του Πειραιά, οι μπατίρηδες της εποχής, περίμεναν πότε θα δούν ένα απο τα λιγοστά τότε αυτοκίνητα για να πέσουν στις ρόδες του και να ζητήσουν αποζημίωση, επειδή ''πήγε να τους σκοτώσει''.
Σήμερα, στη λεωφόρο Κηφισίας, με σταμάτησε, σχεδόν πέφτοντας πάνω στο αυτοκίνητο μου, ένας ''καθώς πρέπει κύριος'', κοντά στα 35, με το δικό του αμάξι και μου ζήτησε να του δώσω 5-10 ευρώ, επειδή ''δεν έχει βενζίνη, είναι ειδικευόμενος γιατρός στο ΚΑΤ και τον φώναξαν απο το νοσοκομείο για έκτακτο περιστατικό αλλά δεν είχε βενζίνη, ούτε χρήματα''.
Δεν του τα έδωσα και στο επόμενο φανάρι, έκλεισε ένα άλλο αυτοκίνητο, στη διασταύρωση για τη Φιλοθέη. Δεν είδα αν πήρε χρήματα απο την οδηγό, αλλά, σίγουρα παρατήρησα ότι έστριψε προς τη Φιλοθέη.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι το ΚΑΤ είναι στην αντίθετη κατεύθυνση....
Το βέβαιο είναι ότι ο κόσμος, σε μεγάλο ποσοστό, έχει λαλήσει. Κυριολεκτικά. Και άλλοι, οι οποίοι έχουν μείνει απένταροι, είναι σε απόγνωση αλλά και μία μεγάλη ομάδα συνανθρώπων μας, μηχανεύεται διάφορα ώστε να επωφεληθεί απο τη σύγχυση.
Θα δούμε πολλά ακόμα. Γιατί η κοινωνική αναταραχή δεν αφορά την επανάσταση αλλά την καθημερινότητα μας και το αίσθημα του φόβου που κυριαρχεί παντού.
Τι μας διδάσκει ο αθλητισμός και τι προσφέρει το βόλει γυναικών του Πορφύρα ;
Ηρεμία, συσπείρωση, αυτοσυγκράτηση, αγάπη, βοήθεια του ενός προς τον άλλον και όλων μαζί προς το σύνολο.
Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα ;
Να αντιμετωπίζουμε την ομάδα μας ως μέρος της ζωής μας και ως βαλβίδα εκτόνωσης απο τη ασφυκτική πίεση.
Είμαστε γραφικοί ( όπως με αποκάλεσε κάποιος στο γήπεδο μας....) επειδή ασχολούμαστε με το βόλει και τον Πορφύρα ενώ ο κόσμος ''καίγεται '' ;
Οτι είναι να συμβεί για τις οικογένειες μας και για εμάς, θα γίνει, είτε έχουμε δραστηριότητα στο βόλει γυναικών του Πορφύρα είτε όχι.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όταν λίγοι άνθρωποι, καταφέρνουν να μεταδώσουν την προτίμηση τους στη δράση και στον αγώνα ( και όχι στη θεωρία και στη ξεκούραστη κριτική και στην κλάψα, δικαιολογημένη ή όχι ...) σε περισσότερους και όταν όλοι αυτοί γίνονται μία παρέα, βάζοντας το ΕΜΕΙΣ πάνω απο το ΕΓΩ, τότε, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ.
Αυτό που συμβαίνει στο βόλει του Πορφύρα είναι σημειολογικό.
Στέλνει ένα μήνυμα.
Οτι με πείσμα και δουλειά, παρά τα χίλια προβλήματα, την έλλειψη χρημάτων, την απουσία βοήθειας απο ότι λέγεται Πολιτεία, τις ατυχίες, το βαρύ φορτίο απο τις σφαλιάρες που δεχόμαστε καθημερινά στη ζωή μας, αν μη τι άλλο, μπορούμε να πιστεύουμε σε ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.
Το εύκολο είναι να σκεφτόμαστε τα προβλήματα μας και να πάμε για ψυχοφάρμακα.
Το δύσκολο είναι να δούμε, όλες και όλοι, ως μία φυγή προς τα εμπρός ( όχι σαν εκείνη του Μάο...) την ενασχόληση μας με την ομάδα μας, ώστε, να έχουμε την ικανοποίηση ότι μοιραζόμαστε ώρες της ημέρας με ανθρώπους με την ίδια φιλοσοφία και την υπερηφάνεια ότι όσο κι αν μας χτυπούν, δεν λυγίζουμε, δεν τα παρατάμε.
Καλύτερα να λένε για εμάς ότι είμαστε στον κόσμο μας, παρά να τα πετάξουμε και να τρέξουμε μακριά για να κρυφθούμε.
Απο ποιόν να κρυφθούμε ; Απο τον εαυτό μας ;
Τι είναι καλύτερο ; Η κατάθλιψη με ώρες ατελείωτες μπροστά στην τηλεόραση ή η ενεργητικότητα και η προσφορά σε ένα υγιές κοινωνικό σύνολο, όπως είναι το βόλει γυναικών του Πορφύρα και η αφοσίωση στην προπόνηση, στη ζωή στο γήπεδο, στην προσπάθεια να δημιουργήσουμε ;
Καλύτερα γραφικοί και βλαμμένοι, παρά κακομοίρηδες.
Ετσι κι αλλιώς, ότι είναι να γίνει, θα συμβεί χωρίς κανείς να μας ρωτήσει.
Οπότε, ας δείξουμε κι εμείς ότι δεν μπορούν να τα διαλύσουν όλα και πάνω απο όλα ας πείσουμε ότι δεν είμαστε, παρά τα ζόρια, αναχωρητές όχι του Πορφύρα αλλά της ζωής της ίδιας....
Ν.Δελαγραμμάτικας
