Από το 1991, όταν πρωτοστάτησε ώστε να ιδρυθεί τμήμα Βόλεϊ στον Πορφύρα, είναι πάντα δίπλα στην ομάδα.
Το ήθος του αδιαμφισβήτητο.
Μεγαλύτερη συνεισφορά του και κορυφαία έκφραση αγάπης στην ομάδα της καρδιάς του, η κίνηση του το 2005.
Τότε, χωρίς εγωϊσμό ή ...αρχομανία, κάλεσε κοντά του γονείς που του είχαν εμπιστευθεί τις κόρες τους, ξεχωρίζοντας εκείνους που ανταποκρίνονταν σε όσα είχε στο μυαλό του για τον Πορφύρα, λέγοντας τους ότι ΄΄το μόνο που τον νοιάζει είναι να ζήσει η ομάδα και αν γίνεται, να μεγαλώσει και να πάει ψηλότερα΄΄.
Ολα συμβαίνουν όπως ο ίδιος ονειρεύθηκε.
Αλλά, συνεχίζει, διακριτικά και πάντα με προθυμία, ηπιότητα και ανυστερόβουλα και με διάθεση να συνθέσει και να ενώσει.
Και το Σαββατόβραδο, καμάρωνε το ΄΄παιδί του παιδιού του΄΄, την Αφροδίτη.
Οταν του ζητήσαμε να καθήσει στο σκορ, το έκανε με χαρά.
Στη διάρκεια του αγώνα, χαμογέλαγε. Μπορεί και να έφυγε ένα δάκρυ. Από υπερηφάνεια.
Γιατί εμείς στο Βόλεϊ του Πορφύρα ξέρουμε τι έχουμε περάσει...
Ωστόσο, παράλληλα, γνωρίζουμε να τιμάμε και να αναγνωρίζουμε.
Γιατί οι αρχές και οι αξίες προέχουν και είναι, επιπλέον, εκείνες που δείχνουν τον δρόμο.
Στον ΚΥΡΙΟ Μανώλη Κελέκο, που έχει αντέξει πολλά, δίνουμε την αγάπη μας.
Ηταν, είναι και πάντα θα αναφέρεται από εμάς ως ο Ιδρυτής του Βόλεϊ του Πορφύρα, ο άνθρωπος που βρήκαμε, εκείνος που μας...κόλλησε το...μικρόβιο...
Γιατί, εμείς δε ξεχνάμε.
Γιατί, ο Πορφύρας μεγάλωσε επειδή αγαπά το ΄΄εμείς΄΄ και όχι το ΄΄ εγώ΄΄ και έμαθε να τιμά.
Να είσαι καλά.
