Δεν αλλάζει μόνο η ζωή μας, στο κομμάτι των οικονομικών μεγεθών αλλά και της σύνθεσης της κοινωνίας μας.
Οι οικονομικοί μετανάστες, που έγιναν συμπολίτες μας και αφομοιώνονται προοδευτικά απο την ελληνική πραγματικότητα, ειδικά δε εκείνοι που ήλθαν στην Ελλάδα απο άλλες ευρωπαικές χώρες και κυρίως βεβαίως οι προερχόμενοι απο την Αλβανία, όπου το ελληνικό στοιχείο ήταν και είναι αριθμητικά ισχυρό, μεγαλώνουν τις οικογένειες τους.
Οι αριθμοί που ήταν γνωστοί μέχρι σήμερα, φανέρωναν ότι το 11% των κατοίκων της Ελλάδας ήλθε εδώ απο άλλες χώρες. Το 12-13% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας μας, αποτελείτο απο παιδάκια που γεννήθηκαν εδώ ή ήλθαν σε πολύ μικρή ηλικία απο γονείς που μετανάστευσαν στην Ελλάδα για αναζήτηση καλύτερης επαγγελματικής τύχης ή βρήκαν δρόμους ανοικτούς ώστε να έλθουν ως παλινοστούντες πλέον.
Αυτά γνωρίζαμε. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2001 αφού αυτή του 2011 δεν έχει, ακόμα, αναλυθεί.
Η δική μας έρευνα μέσα απο τα σχολεία, ( με τα οποία το τμήμα βόλει γυναικών του Πορφύρα έχει άριστη συνεργασία καθώς απο αυτά αντλεί τον πυρήνα του, τα κορίτσια που εξασφαλίζουν το σήμερα, το αύριο και το...μεθαύριο της ομάδας μας που με 100 αθλήτριες στις υποδομές της έχει εξασφαλισμένη παραγωγή αθλητριών, ειδικά όταν υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον ) αποδεικνύει ότι τα δεδομένα άλλαξαν. Θεαματικά.
Το ποσοστό των παιδιών που εφέτος θα πάνε στην 1η Δημοτικού και στην 1η Γυμνασίου απο οικογένειες μεταναστών, τουλάχιστον στις μάλλον μεσοαστικές περιοχές του Πειραιά, Φρεαττύδα, Πειραική, Καλλίπολη, Χατζηκυριάκειο, Αγιος Βασίλειος, κέντρο Πειραιά, φθάνει πια το 20%.
Ενα στα πέντε παιδάκια δηλαδή είναι, πλέον, απο γονείς που ήλθαν στην Ελλάδα στη δεκαετία του '90 και συνήθως έχει γεννηθεί εδώ.
Η συνύπαρξη μας μαζί τους είναι χαρά. Στο τμήμα βόλει γυναικών του Πορφύρα έχουμε 15 αθλήτριες, απο οικογένειες μεταναστών. Αυτά τα κορίτσια και οι γονείς τους όχι μόνο δε μας απασχόλησαν ποτέ με κάποιο παράπονο ή ψεγάδι αλλά είναι και απο τα πιο τυπικά και συνεπή. Τα 14 μάλιστα απο τα 15 γεννήθηκαν εδώ. Στον Πειραιά.
Χάρις σε αυτά τα παιδιά λειτουργούν πολλά σχολεία που αλλιώς θα είχαν κλείσει.
Χάρις σε αυτά τα παιδιά ανανεώνεται ο πληθυσμός σε μία πόλη που εγκαταλείφθηκε απο το 30% των κατοίκων της επειδή ο Πειραιάς δεν κάλυπτε τις απαιτήσεις τους, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα απο τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό τους απο το 1975 έως το 2000....
Χάρις σε αυτά τα παιδιά, που προσπαθούν να τα προλάβουν όλα, χωρίς να βαρυγκομούν, βλέπουμε ότι υπάρχει πάντα περιθώριο για πολλά περισσότερα απο όσα νομίζουμε.
Σε 20 χρόνια απο σήμερα, βέβαια, με τη σημερινή γεωμετρική πρόοδο, τα παιδιά της τρίτης γενιάς μεταναστών ή παλινοστούντων θα αποτελούν το 40% στα σχολεία μας.
Σημάδια των καιρών και βεβαίως υπενθύμιση της ανάγκης να προσαρμοσθούμε σε νέα δεδομένα, να εγκαταλείψουμε στερεότυπα και να καταλάβουμε ότι ζούμε σε μία διαφορετική κοινωνία απο εκείνη όπου είχαμε συνηθίσει.
Δεν απαιτείται μόνο σεβασμός στην υποτιθέμενη διαφορετικότητα, που δεν υπάρχει ουσιαστικά λόγω της πλήρους αφομοίωσης των παιδιών που γεννήθηκαν εδώ και πήραν ελληνική παιδεία αλλά και αποδοχή της ανάγκης για πλήρη και ειλικρινή συνεργασία.
Ν.Δελαγραμμάτικας
Οι οικονομικοί μετανάστες, που έγιναν συμπολίτες μας και αφομοιώνονται προοδευτικά απο την ελληνική πραγματικότητα, ειδικά δε εκείνοι που ήλθαν στην Ελλάδα απο άλλες ευρωπαικές χώρες και κυρίως βεβαίως οι προερχόμενοι απο την Αλβανία, όπου το ελληνικό στοιχείο ήταν και είναι αριθμητικά ισχυρό, μεγαλώνουν τις οικογένειες τους.
Οι αριθμοί που ήταν γνωστοί μέχρι σήμερα, φανέρωναν ότι το 11% των κατοίκων της Ελλάδας ήλθε εδώ απο άλλες χώρες. Το 12-13% του μαθητικού πληθυσμού της χώρας μας, αποτελείτο απο παιδάκια που γεννήθηκαν εδώ ή ήλθαν σε πολύ μικρή ηλικία απο γονείς που μετανάστευσαν στην Ελλάδα για αναζήτηση καλύτερης επαγγελματικής τύχης ή βρήκαν δρόμους ανοικτούς ώστε να έλθουν ως παλινοστούντες πλέον.
Αυτά γνωρίζαμε. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2001 αφού αυτή του 2011 δεν έχει, ακόμα, αναλυθεί.
Η δική μας έρευνα μέσα απο τα σχολεία, ( με τα οποία το τμήμα βόλει γυναικών του Πορφύρα έχει άριστη συνεργασία καθώς απο αυτά αντλεί τον πυρήνα του, τα κορίτσια που εξασφαλίζουν το σήμερα, το αύριο και το...μεθαύριο της ομάδας μας που με 100 αθλήτριες στις υποδομές της έχει εξασφαλισμένη παραγωγή αθλητριών, ειδικά όταν υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον ) αποδεικνύει ότι τα δεδομένα άλλαξαν. Θεαματικά.
Το ποσοστό των παιδιών που εφέτος θα πάνε στην 1η Δημοτικού και στην 1η Γυμνασίου απο οικογένειες μεταναστών, τουλάχιστον στις μάλλον μεσοαστικές περιοχές του Πειραιά, Φρεαττύδα, Πειραική, Καλλίπολη, Χατζηκυριάκειο, Αγιος Βασίλειος, κέντρο Πειραιά, φθάνει πια το 20%.
Ενα στα πέντε παιδάκια δηλαδή είναι, πλέον, απο γονείς που ήλθαν στην Ελλάδα στη δεκαετία του '90 και συνήθως έχει γεννηθεί εδώ.
Η συνύπαρξη μας μαζί τους είναι χαρά. Στο τμήμα βόλει γυναικών του Πορφύρα έχουμε 15 αθλήτριες, απο οικογένειες μεταναστών. Αυτά τα κορίτσια και οι γονείς τους όχι μόνο δε μας απασχόλησαν ποτέ με κάποιο παράπονο ή ψεγάδι αλλά είναι και απο τα πιο τυπικά και συνεπή. Τα 14 μάλιστα απο τα 15 γεννήθηκαν εδώ. Στον Πειραιά.
Χάρις σε αυτά τα παιδιά λειτουργούν πολλά σχολεία που αλλιώς θα είχαν κλείσει.
Χάρις σε αυτά τα παιδιά ανανεώνεται ο πληθυσμός σε μία πόλη που εγκαταλείφθηκε απο το 30% των κατοίκων της επειδή ο Πειραιάς δεν κάλυπτε τις απαιτήσεις τους, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα απο τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό τους απο το 1975 έως το 2000....
Χάρις σε αυτά τα παιδιά, που προσπαθούν να τα προλάβουν όλα, χωρίς να βαρυγκομούν, βλέπουμε ότι υπάρχει πάντα περιθώριο για πολλά περισσότερα απο όσα νομίζουμε.
Σε 20 χρόνια απο σήμερα, βέβαια, με τη σημερινή γεωμετρική πρόοδο, τα παιδιά της τρίτης γενιάς μεταναστών ή παλινοστούντων θα αποτελούν το 40% στα σχολεία μας.
Σημάδια των καιρών και βεβαίως υπενθύμιση της ανάγκης να προσαρμοσθούμε σε νέα δεδομένα, να εγκαταλείψουμε στερεότυπα και να καταλάβουμε ότι ζούμε σε μία διαφορετική κοινωνία απο εκείνη όπου είχαμε συνηθίσει.
Δεν απαιτείται μόνο σεβασμός στην υποτιθέμενη διαφορετικότητα, που δεν υπάρχει ουσιαστικά λόγω της πλήρους αφομοίωσης των παιδιών που γεννήθηκαν εδώ και πήραν ελληνική παιδεία αλλά και αποδοχή της ανάγκης για πλήρη και ειλικρινή συνεργασία.
Ν.Δελαγραμμάτικας
