Στον 9ο χρόνο της στο βόλει του Πορφύρα είναι η Μαριάννα Λιάρου, η αθλήτρια της Ακαδημίας μας που αυτή τη φορά είναι στη Συνέντευξη της Εβδομάδας.
Η διαδικασία της Συνέντευξης της Εβδομάδας έχει συμβολισμό επειδή φέρνει στο προσκήνιο τα παιδιά και γενικώς τις αθλήτριες, για τις οποίες εντέλει γίνονται όλα.
Γιατί πρωταγωνίστριες είναι οι αθλήτριες και γιατί μία ομάδα δεν πάει πουθενά αν δεν έχει τις δικές της βάσεις και δε στηρίζεται σε τοπικό επίπεδο, απο τα παιδιά για τα οποία ''κάτι'' σημαίνει η φανέλα και το σήμα, βασικές αξίες για τον αθλητισμό.
Οι Συνεντεύξεις μας θα συνεχισθούν με κυκλική φορά, δηλαδή, με συζήτηση, κάθε φορά, με παιδί απο διαφορετικό τμήμα.
----Ο αθλητισμός δε σου έχει στερήσει Μαριάννα, το δικαίωμα στην γνώση.
----Η πειθαρχία, η πνευματική και ψυχική ισορροπία που μου δίνει το βόλει και η τάξη που με βοήθησε αυτό το άθλημα να έχω στο μυαλό μου, καθώς έμαθα απο αρκετά μικρή να έχω μία σειρά και μεθοδολογία ώστε να τα προλαβαίνω όλα, αποδείχθηκαν πολύτιμα στοιχεία.
---Τι τάξη πας ;
---Στην Α΄Λυκείου.
--Με τι βαθμό τελείωσες την Γ΄Γυμνασίου ;
---Με 18.7
---Και νομίζω ότι πέρα απο την επιτυχή συμμετοχή σου στο διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας ( Σ.Σ. ακόμα δεν έχουν καταργηθεί τα μαθηματικά ; ) είσαι, παράλληλα, πολύγλωσση....
---Ευτυχώς, όλα πάνε καλά ( Σ.Σ. η Μαριάννα, απο σεμνότητα, απέφυγε να πεί ότι έχει πάρει ήδη το Lower στα αγγλικά και το Sorbonne B2 στα γαλλικά, διόλου άσχημα...).
----Στα 15 έχεις ήδη παίξει σε όλες τις ομάδες του Πορφύρα. Απο τα Μίνι μέχρι και τις Γυναίκες.
---Είναι ωραίες αυτές οι εμπειρίες. Διαμορφώνουν χαρακτήρα. Οπως γενικά το βόλει. Στον αθλητισμό, με την ευρεία έννοια, είμαι απο 3 χρονών. Προτού πάω στο νηπιαγωγείο ήμουν ήδη στο μπαλέτο και μετά στο χορό, ωστόσο, αφοσιώθηκα πια μόνο στο βόλει γιατί δεν γινόταν διαφορετικά, απο θέμα χρόνου. Το βόλει είναι η ζωή μου....
----Είσαι απο τις πιο παλιές πια σε όλη την ομάδα.
----Μαζί με την Μαρία και την Σοφία και την Λυδία που σταμάτησε και ελπίζω να αρχίσει ξανά, αλλά και την Θοδώρα που τώρα σπουδάζει Ιατρική στα Γιάννινα.
---Δεν κουράσθηκες ; Δεν βαρέθηκες ;
---Οχι.
---Φταίει μήπως και ο οικογενειακός σπόρος ;
----Θα αναφέρεστε στους θείους μου, τον Βαγγέλη ( Σ.Σ. Βαγγέλη, έμαθες Subbuteo ή ακόμα; ) και τον Νίκο Φωτάκη οι οποίοι έπαιζαν ποδόσφαιρο στον Πορφύρα. Την παρότρυνση να έλθω απο μικρή στον Πορφύρα την είχα απο ένα φίλο της οικογένειας μου, τον Νίκο Μούρμουρα, ο οποίος ήταν μπασκετμπολίστας του Πορφύρα. Υπάρχουν δεσμοί, αλλά, εάν δε μου άρεσε δε θα έμενα.
----Δεν ήταν εύκολη, ωστόσο, η διαδρομή μέχρι τώρα.
----Σίγουρα. Θυμάμαι τη στεναχώρια μας όταν χάναμε συνέχεια στις Παγκορασίδες....Μετά όμως απο την πρώτη νίκη μας μετά απο καιρό, στη Σαλαμίνα, με τον Τελαμώνα, ήταν τέτοια η χαρά μας ώστε πήγαμε μαζί, όλες και όλοι, για φαγητό στο ''Γκούντις'' που είναι δίπλα στο γήπεδο της Σαλαμίνας. Είχαμε πάρα πολύ άγχος γιατί θέλαμε να νικήσουμε και στο ...τέλος, τα καταφέραμε. Πως να μην το γιορτάσουμε...Ευτυχώς, προοδευτικά, η συνέχεια ήταν καλύτερη. Συνολικά για την ομάδα μας.
----Ακραία ή λίμπερο ;
----Αρχικά, έλεγα ότι ως ακραία θα είναι καλύτερα. Εδώ και 2 χρόνια, όμως, μου αρέσει εξίσου και ο ρόλος του λίμπερο. Είναι το πρώτο βήμα για να παιχθεί το παιχνίδι, η καλή απόδοση του λίμπερο. Αν δεν βγεί καλή άμυνα και σωστή υποδοχή, χαλάει η πάσα, μοιραία και η επίθεση. Δε δουλεύει, δηλαδή, η αλυσίδα.
---Ποιές αθλήτριες του Πορφύρα θαυμάζεις περισσότερο ;
---Την Μίνα, την Αννα Μαρία, την Αρτεμις, την Στέλλα και ασφαλώς την Τζοάννα ( Παπαγεωργίου) την οποία είχα και προπονήτρια στις Παγκορασίδες.
---Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.
---Σας ευχαριστώ και εγώ.
Ν.Δελαγραμμάτικας
Η διαδικασία της Συνέντευξης της Εβδομάδας έχει συμβολισμό επειδή φέρνει στο προσκήνιο τα παιδιά και γενικώς τις αθλήτριες, για τις οποίες εντέλει γίνονται όλα.
Γιατί πρωταγωνίστριες είναι οι αθλήτριες και γιατί μία ομάδα δεν πάει πουθενά αν δεν έχει τις δικές της βάσεις και δε στηρίζεται σε τοπικό επίπεδο, απο τα παιδιά για τα οποία ''κάτι'' σημαίνει η φανέλα και το σήμα, βασικές αξίες για τον αθλητισμό.
Οι Συνεντεύξεις μας θα συνεχισθούν με κυκλική φορά, δηλαδή, με συζήτηση, κάθε φορά, με παιδί απο διαφορετικό τμήμα.
----Ο αθλητισμός δε σου έχει στερήσει Μαριάννα, το δικαίωμα στην γνώση.
----Η πειθαρχία, η πνευματική και ψυχική ισορροπία που μου δίνει το βόλει και η τάξη που με βοήθησε αυτό το άθλημα να έχω στο μυαλό μου, καθώς έμαθα απο αρκετά μικρή να έχω μία σειρά και μεθοδολογία ώστε να τα προλαβαίνω όλα, αποδείχθηκαν πολύτιμα στοιχεία.
---Τι τάξη πας ;
---Στην Α΄Λυκείου.
--Με τι βαθμό τελείωσες την Γ΄Γυμνασίου ;
---Με 18.7
---Και νομίζω ότι πέρα απο την επιτυχή συμμετοχή σου στο διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρείας ( Σ.Σ. ακόμα δεν έχουν καταργηθεί τα μαθηματικά ; ) είσαι, παράλληλα, πολύγλωσση....
---Ευτυχώς, όλα πάνε καλά ( Σ.Σ. η Μαριάννα, απο σεμνότητα, απέφυγε να πεί ότι έχει πάρει ήδη το Lower στα αγγλικά και το Sorbonne B2 στα γαλλικά, διόλου άσχημα...).
----Στα 15 έχεις ήδη παίξει σε όλες τις ομάδες του Πορφύρα. Απο τα Μίνι μέχρι και τις Γυναίκες.
---Είναι ωραίες αυτές οι εμπειρίες. Διαμορφώνουν χαρακτήρα. Οπως γενικά το βόλει. Στον αθλητισμό, με την ευρεία έννοια, είμαι απο 3 χρονών. Προτού πάω στο νηπιαγωγείο ήμουν ήδη στο μπαλέτο και μετά στο χορό, ωστόσο, αφοσιώθηκα πια μόνο στο βόλει γιατί δεν γινόταν διαφορετικά, απο θέμα χρόνου. Το βόλει είναι η ζωή μου....
----Είσαι απο τις πιο παλιές πια σε όλη την ομάδα.
----Μαζί με την Μαρία και την Σοφία και την Λυδία που σταμάτησε και ελπίζω να αρχίσει ξανά, αλλά και την Θοδώρα που τώρα σπουδάζει Ιατρική στα Γιάννινα.
---Δεν κουράσθηκες ; Δεν βαρέθηκες ;
---Οχι.
---Φταίει μήπως και ο οικογενειακός σπόρος ;
----Θα αναφέρεστε στους θείους μου, τον Βαγγέλη ( Σ.Σ. Βαγγέλη, έμαθες Subbuteo ή ακόμα; ) και τον Νίκο Φωτάκη οι οποίοι έπαιζαν ποδόσφαιρο στον Πορφύρα. Την παρότρυνση να έλθω απο μικρή στον Πορφύρα την είχα απο ένα φίλο της οικογένειας μου, τον Νίκο Μούρμουρα, ο οποίος ήταν μπασκετμπολίστας του Πορφύρα. Υπάρχουν δεσμοί, αλλά, εάν δε μου άρεσε δε θα έμενα.
----Δεν ήταν εύκολη, ωστόσο, η διαδρομή μέχρι τώρα.
----Σίγουρα. Θυμάμαι τη στεναχώρια μας όταν χάναμε συνέχεια στις Παγκορασίδες....Μετά όμως απο την πρώτη νίκη μας μετά απο καιρό, στη Σαλαμίνα, με τον Τελαμώνα, ήταν τέτοια η χαρά μας ώστε πήγαμε μαζί, όλες και όλοι, για φαγητό στο ''Γκούντις'' που είναι δίπλα στο γήπεδο της Σαλαμίνας. Είχαμε πάρα πολύ άγχος γιατί θέλαμε να νικήσουμε και στο ...τέλος, τα καταφέραμε. Πως να μην το γιορτάσουμε...Ευτυχώς, προοδευτικά, η συνέχεια ήταν καλύτερη. Συνολικά για την ομάδα μας.
----Ακραία ή λίμπερο ;
----Αρχικά, έλεγα ότι ως ακραία θα είναι καλύτερα. Εδώ και 2 χρόνια, όμως, μου αρέσει εξίσου και ο ρόλος του λίμπερο. Είναι το πρώτο βήμα για να παιχθεί το παιχνίδι, η καλή απόδοση του λίμπερο. Αν δεν βγεί καλή άμυνα και σωστή υποδοχή, χαλάει η πάσα, μοιραία και η επίθεση. Δε δουλεύει, δηλαδή, η αλυσίδα.
---Ποιές αθλήτριες του Πορφύρα θαυμάζεις περισσότερο ;
---Την Μίνα, την Αννα Μαρία, την Αρτεμις, την Στέλλα και ασφαλώς την Τζοάννα ( Παπαγεωργίου) την οποία είχα και προπονήτρια στις Παγκορασίδες.
---Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.
---Σας ευχαριστώ και εγώ.
Ν.Δελαγραμμάτικας
