Οπως συμβαίνει στη ζωή μας, απο τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια, έτσι και ο αθλητισμός αλλάζει.
Μόνο που στον αθλητισμό οι μεταβολές είναι άμεσα ορατές και απο πολλούς ενώ στη ζωή μας ενδεχομένως να υπάρχει η δυνατότητα να κρατήσουμε μόνο για εμάς και την οικογένεια μας, ότι μας απασχολεί.
Στο χώρο του αθλητισμού, οι επιπτώσεις θα είναι προφανείς. Και άμεσες. Οσο και ουσιαστικές.
Ειδικά για τα σπορ της πισίνας αλλά και γενικώς για εκείνα που είναι κοστοβόρα ως προς τα λειτουργικά έξοδα και τη μίνιμουμ συντήρηση.
Ποιός θα βάλει πετρέλαιο στις πισίνες που κλείνουν η μία μετά την άλλη και ποιός θα δεχθεί να καλύψει τα έξοδα για τη συντήρηση γηπέδων ποδοσφαίρου που το ένα μετά το άλλο γίνονται παγίδες για τα πόδια των παικτών ;
Σε επόμενη φάση, με ποιόν τρόπο θα καλύπτονται οι μετακινήσεις των ομάδων ;
Πως θα εξασφαλίζονται έστω τα μίνιμουμ για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό;
Η αυτοχρηματοδότηση και η συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, δίνουν λύσεις. Ομως, όσο και αν τρέχει και προσέχει κανείς, το μόνο βέβαιο είναι ότι μεγαλώνει πια η ψαλίδα και στον αθλητισμό.
Θα μείνουν μόνο οι ομάδες που μπορούν να καλύπτουν τα έξοδα με δικούς τους πόρους, θα σβήσουν οι ενδιάμεσες και θα επιβιώσουν επίσης εκείνες οι ομάδες με τις ελάχιστες δαπάνες αλλά και τις μηδενικές φιλοδοξίες.
Τα παιδιά βεβαίως θέλουν να αθληθούν και θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στο γήπεδο.
Ο γονιός θα στερηθεί για να κάνει το χατήρι του παιδιού του. Θα δώσει και απο αυτά που δεν έχει.
Κάτω απο αυτές τις συνθήκες και προυποθέσεις, η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των ομάδων που θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, προκειμένου να παράγουν αθλητικό και κοινωνικό έργο.
Τώρα, θα φανεί ποιές ομάδες θα ζήσουν και ποιές θα διαλυθούν.
Αλλά και ποιοί και ποιές δείχνουν ευγνωμοσύνη για τη συμπαράσταση ή απλώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα και όλη η Ευρώπη αλλάζουν.
Οσοι αντέξουμε σε αυτή τη λαίλαπα, θα είμαστε καλύτεροι και σοφότεροι.
Τουλάχιστον, ας είμαστε μαζί όσοι μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Με τους άλλους, έτσι και αλλιώς, άκρη δεν βρίσκαμε...
Ν.Δελ.
Μόνο που στον αθλητισμό οι μεταβολές είναι άμεσα ορατές και απο πολλούς ενώ στη ζωή μας ενδεχομένως να υπάρχει η δυνατότητα να κρατήσουμε μόνο για εμάς και την οικογένεια μας, ότι μας απασχολεί.
Στο χώρο του αθλητισμού, οι επιπτώσεις θα είναι προφανείς. Και άμεσες. Οσο και ουσιαστικές.
Ειδικά για τα σπορ της πισίνας αλλά και γενικώς για εκείνα που είναι κοστοβόρα ως προς τα λειτουργικά έξοδα και τη μίνιμουμ συντήρηση.
Ποιός θα βάλει πετρέλαιο στις πισίνες που κλείνουν η μία μετά την άλλη και ποιός θα δεχθεί να καλύψει τα έξοδα για τη συντήρηση γηπέδων ποδοσφαίρου που το ένα μετά το άλλο γίνονται παγίδες για τα πόδια των παικτών ;
Σε επόμενη φάση, με ποιόν τρόπο θα καλύπτονται οι μετακινήσεις των ομάδων ;
Πως θα εξασφαλίζονται έστω τα μίνιμουμ για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό;
Η αυτοχρηματοδότηση και η συνεργασία σε τοπικό επίπεδο, δίνουν λύσεις. Ομως, όσο και αν τρέχει και προσέχει κανείς, το μόνο βέβαιο είναι ότι μεγαλώνει πια η ψαλίδα και στον αθλητισμό.
Θα μείνουν μόνο οι ομάδες που μπορούν να καλύπτουν τα έξοδα με δικούς τους πόρους, θα σβήσουν οι ενδιάμεσες και θα επιβιώσουν επίσης εκείνες οι ομάδες με τις ελάχιστες δαπάνες αλλά και τις μηδενικές φιλοδοξίες.
Τα παιδιά βεβαίως θέλουν να αθληθούν και θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στο γήπεδο.
Ο γονιός θα στερηθεί για να κάνει το χατήρι του παιδιού του. Θα δώσει και απο αυτά που δεν έχει.
Κάτω απο αυτές τις συνθήκες και προυποθέσεις, η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ των ομάδων που θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, προκειμένου να παράγουν αθλητικό και κοινωνικό έργο.
Τώρα, θα φανεί ποιές ομάδες θα ζήσουν και ποιές θα διαλυθούν.
Αλλά και ποιοί και ποιές δείχνουν ευγνωμοσύνη για τη συμπαράσταση ή απλώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα και όλη η Ευρώπη αλλάζουν.
Οσοι αντέξουμε σε αυτή τη λαίλαπα, θα είμαστε καλύτεροι και σοφότεροι.
Τουλάχιστον, ας είμαστε μαζί όσοι μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Με τους άλλους, έτσι και αλλιώς, άκρη δεν βρίσκαμε...
Ν.Δελ.
