Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Οταν έχεις καλή φουρνιά γονιών....

Στο βόλει γυναικών είναι, συχνά, σημαντικότερο να έχεις καλή φουρνιά γονιών παρά αθλητριών.
Γιατί τίποτα δεν προεξοφλεί ότι θα έχεις επιτυχίες ως ομάδα αν έχεις ΜΟΝΟ καλή φουρνιά αθλητριών ενώ αν έχεις δίπλα σου μία ομάδα  γονιών που θέλουν και μπορούν να συνεργασθούν ώστε να προχωρήσει το σύνολο και μέσα απο αυτό να αναδειχθούν τα άτομα, οι προυποθέσεις είναι ασφαλώς καλύτερες.
Ρισκάραμε και αλλάξαμε την ώρα σε ένα απο τα 2 γκρουπ των Μίνι.
Αποφασίσαμε ότι είναι προτιμότερο να προπονούνται στις 9 το πρωί του Σαββάτου ώστε να έχει ο προπονητής τους τη δυνατότητα να ασχοληθεί πιο συστηματικά μαζί τους.
Στην προσπάθεια μας είναι προφανές πλέον ότι είναι αρωγοί οι γονείς που βλέπουν ότι υπάρχει σεβασμός απέναντι στα παιδιά τους και σε εκείνους.
Απο το γκρουπ των 21 κοριτσιών, έλειψαν σήμερα το πρωί μόνο 3.
Και απο αυτά , τα 2 ( οι αδελφές Αθανασοπούλου ) ήλθαν στη συνέχεια στο γήπεδο μαζί με τον πατέρα τους για να μας πούν για την απρόοπτη υποχρέωση που τα ανάγκασε να μείνουν εκτός προπόνησης.
Αυτό είναι αθλητισμός και αυτό διδάσκει.
Ειδικά μάλιστα το βόλει...
Τη συνέπεια, τη συνεργασία, την πειθαρχία, την αλληλουποστήριξη, την υπευθυνότητα.
Πρώτα μαθαίνουμε αυτά και μετά αξιοποιούμε ταλέντο και δεξιότητες, θέληση και πάθος, δύναμη και τύχη.
Σε καλό δρόμο είμαστε καθώς και πέρσι και εφέτος ήλθαν και έρχονται στο τμήμα γονείς που εμπιστεύονται τα βλαστάρια τους όχι στον αυτόματο πιλότο αλλά στην κοινή δράση.
Να συνεχίσουμε λοιπόν, όπως αρχίσαμε.


Ν.Δελ.