Το Πασαλιμάνι συνεχίζει να έχει ωραίες καφετέριες, αν και το ενδιαφέρον πια έχει μετατοπισθεί στο Μικρολίμαν, για την...πιτσιρικαρία.
Η Εκθεση Βιβλίου, ωστόσο, που φιλοξνείται αυτές τις ημέρες στο Πασαλιμάνι, προσφέρει έναν ακόμα λόγο ώστε εμείς ,οι ...χωριάτες του Πειραιά, είτε έχουμε τον γνωστό τοπικισμό ( υπερβολικό και αυτό και ότι συνιστά υπερβολή, πρόσκαιρα είναι ανεκτό, μακροπρόθεσμα ωστόσο δεν βοηθά ώστε να βλέπουμε με καθαρή ματιά τα πραγματικά δεδομένα ) για την πόλη μας είτε όχι, να επισκεφθούμε τα περίπτερα της.
Μας άρεσε που είδαμε το Σαββατόβραδο στην Εκθεση Βιβλίου τουλάχιστον 10 κοριτσάκια απο το βόλει του Πορφύρα.
Αθλητισμός και Πολιτισμός είναι αδελφάκια. Ορφανά, ίσως, αλλά ενωμένα για πάντα.
Μόνο που μετρήσαμε τα περίπτερα και σταματήσαμε στα 67. Πριν απο 2 χρόνια ήταν 124....
Και απο τα 67 ορισμένα φιλοξενούσαν συστεγασμένους εκδοτικούς οίκους.
Το φαινόμενο δεν εξηγείται απο την οικονομική κρίση μόνο αλλά και απο την απουσία ικανού αριθμού νέων τίτλων με προβολή και απήχηση.
Προφανώς, προσαρμογή απαιτείται και σε αυτό το επίπεδο.
Είναι πολλά τα 32 ευρώ για μία έκδοση που μεταφράσθηκε απο έναν μέτριο Βρεττανό συγγραφέα ( ο οποίος συνέγραψε χωρίς επιτόπια έρευνα αλλά με πρόσβαση σε πηγές και αρχεία ) και τυπώθηκε σε μάλλον φθηνό χαρτί απο έναν εκδοτικό οίκο με περιορισμένα έξοδα.
Ας αλλάξουμε όλοι για να ζήσουμε.
Ν.Δελ.
Γιατί ο επαναπροσδιορισμός είναι κοινός τόπος και αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.
Η Εκθεση Βιβλίου, ωστόσο, που φιλοξνείται αυτές τις ημέρες στο Πασαλιμάνι, προσφέρει έναν ακόμα λόγο ώστε εμείς ,οι ...χωριάτες του Πειραιά, είτε έχουμε τον γνωστό τοπικισμό ( υπερβολικό και αυτό και ότι συνιστά υπερβολή, πρόσκαιρα είναι ανεκτό, μακροπρόθεσμα ωστόσο δεν βοηθά ώστε να βλέπουμε με καθαρή ματιά τα πραγματικά δεδομένα ) για την πόλη μας είτε όχι, να επισκεφθούμε τα περίπτερα της.
Μας άρεσε που είδαμε το Σαββατόβραδο στην Εκθεση Βιβλίου τουλάχιστον 10 κοριτσάκια απο το βόλει του Πορφύρα.
Αθλητισμός και Πολιτισμός είναι αδελφάκια. Ορφανά, ίσως, αλλά ενωμένα για πάντα.
Μόνο που μετρήσαμε τα περίπτερα και σταματήσαμε στα 67. Πριν απο 2 χρόνια ήταν 124....
Και απο τα 67 ορισμένα φιλοξενούσαν συστεγασμένους εκδοτικούς οίκους.
Το φαινόμενο δεν εξηγείται απο την οικονομική κρίση μόνο αλλά και απο την απουσία ικανού αριθμού νέων τίτλων με προβολή και απήχηση.
Προφανώς, προσαρμογή απαιτείται και σε αυτό το επίπεδο.
Είναι πολλά τα 32 ευρώ για μία έκδοση που μεταφράσθηκε απο έναν μέτριο Βρεττανό συγγραφέα ( ο οποίος συνέγραψε χωρίς επιτόπια έρευνα αλλά με πρόσβαση σε πηγές και αρχεία ) και τυπώθηκε σε μάλλον φθηνό χαρτί απο έναν εκδοτικό οίκο με περιορισμένα έξοδα.
Ας αλλάξουμε όλοι για να ζήσουμε.
Ν.Δελ.
Γιατί ο επαναπροσδιορισμός είναι κοινός τόπος και αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.
