Ο καθηγητής του Πανεμιστημίου της Μακεδονίας κ. Λαμπριανίδης θα παρουσιάσει την Τετάρτη 6 Ιουλίου στο debate «Φεύγω. Το δίλημμα "μένω ή φεύγω" των ικανών νέων Ελλήνων» που διοργανώνει η μη κερδοσκοπική οργάνωση Intelligence Squared Greece στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» (19.00, Αίθουσα Ιφιγένεια Β, Πειραιώς 254, Ταύρος).
Από την έρευνα (2009-2010) προκύπτει ότι εργάζονται στο εξωτερικό περί τους 114.000 έως 139.000 Έλληνες επιστήμονες, αριθμός που αντιστοιχεί στο 8,5% με 10,5% των πτυχιούχων που ζουν στην Ελλάδα. Όπως λέει, πρόκειται για άτομα με πολυετείς και πολύ καλές σπουδές.
Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 2.734 άτομα, δείχνει ότι το 40% του δείγματος κατέχει τουλάχιστον έναν τίτλο σπουδών από ένα από τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου!
Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι Ελληνες επιστήμονες εργάζονται σε 528 πόλεις (κυρίως Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες) και σε 74 χώρες, με την πλειοψηφία να ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο (31,7%) και στις ΗΠΑ (28,7%). Το 33% έχει ζήσει σε τουλάχιστον δύο κράτη, ενώ περίπου οι μισοί έχουν ξένο σύντροφο, καθοριστικός παράγοντας για την μη επιστροφή τους στην Ελλάδα.
Στη χώρα μας παλινόστησε μόλις το 15,9% των ερωτηθέντων. Αντίθετα, οκτώ στους δέκα εξακολουθούν να μένουν στο εξωτερικό, όπου εργάζονται κυρίως σε πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα ή σε τμήματα έρευνας και ανάπτυξης επιχειρήσεων.
Το 83% του δείγματος βρήκε την πρώτη του δουλειά στο εξωτερικό, αφού πρώτα απέκτησε τουλάχιστον δύο τίτλους σπουδών.
Από την έρευνα προκύπτει ότι το 60% αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα ή να παραμείνει στο εξωτερικό χωρίς καν να αναζητήσει δουλειά στη χώρα μας. Μάλιστα, στην περίπτωση των αποφοίτων εξωτερικού, το 91% δεν έψαξε καν να εργαστεί εδώ.
Μεταξύ των Ελλήνων πτυχιούχων που βρίσκονται στο εξωτερικό η έρευνα εντοπίζει, πάντως, και την ύπαρξη ταξικών διαφορών, καθώς φαίνεται να χωρίζονται σε άτομα που προέρχονται από υψηλά εισοδηματικά στρώματα και στο «επιστημονικό προλεταριάτο».Φαίνεται ότι τα μέλη της «ελίτ» επιστρέφουν στην Ελλάδα σε μεγαλύτερο ποσοστό.
Ο κ. Λαμπριανίδης εξηγεί ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει τον τεράστιο προωθητικό ρόλο της ύπαρξης ανθρώπινου δυναμικού υψηλού επίπεδο, καθώς και τη σημασία της βασικής αλλά και της εφαρμοσμένης έρευνας. Αυτό την κάνει να εξελίσσεται βαθμιαία σε χώρα εξαγωγής πτυχιούχων, χάνοντας αυτούς ακριβώς που χρειάζεται για την ανάπτυξή της.
«Η διαρροή επιστημόνων εάν πάρει διαστάσεις μαζικής φυγής, θα επηρεάσει και την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη» σχολιάζει.
Από την έρευνα (2009-2010) προκύπτει ότι εργάζονται στο εξωτερικό περί τους 114.000 έως 139.000 Έλληνες επιστήμονες, αριθμός που αντιστοιχεί στο 8,5% με 10,5% των πτυχιούχων που ζουν στην Ελλάδα. Όπως λέει, πρόκειται για άτομα με πολυετείς και πολύ καλές σπουδές.
Η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 2.734 άτομα, δείχνει ότι το 40% του δείγματος κατέχει τουλάχιστον έναν τίτλο σπουδών από ένα από τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου!
Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι Ελληνες επιστήμονες εργάζονται σε 528 πόλεις (κυρίως Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες) και σε 74 χώρες, με την πλειοψηφία να ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο (31,7%) και στις ΗΠΑ (28,7%). Το 33% έχει ζήσει σε τουλάχιστον δύο κράτη, ενώ περίπου οι μισοί έχουν ξένο σύντροφο, καθοριστικός παράγοντας για την μη επιστροφή τους στην Ελλάδα.
Στη χώρα μας παλινόστησε μόλις το 15,9% των ερωτηθέντων. Αντίθετα, οκτώ στους δέκα εξακολουθούν να μένουν στο εξωτερικό, όπου εργάζονται κυρίως σε πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα ή σε τμήματα έρευνας και ανάπτυξης επιχειρήσεων.
Το 83% του δείγματος βρήκε την πρώτη του δουλειά στο εξωτερικό, αφού πρώτα απέκτησε τουλάχιστον δύο τίτλους σπουδών.
Από την έρευνα προκύπτει ότι το 60% αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα ή να παραμείνει στο εξωτερικό χωρίς καν να αναζητήσει δουλειά στη χώρα μας. Μάλιστα, στην περίπτωση των αποφοίτων εξωτερικού, το 91% δεν έψαξε καν να εργαστεί εδώ.
Μεταξύ των Ελλήνων πτυχιούχων που βρίσκονται στο εξωτερικό η έρευνα εντοπίζει, πάντως, και την ύπαρξη ταξικών διαφορών, καθώς φαίνεται να χωρίζονται σε άτομα που προέρχονται από υψηλά εισοδηματικά στρώματα και στο «επιστημονικό προλεταριάτο».Φαίνεται ότι τα μέλη της «ελίτ» επιστρέφουν στην Ελλάδα σε μεγαλύτερο ποσοστό.
Ο κ. Λαμπριανίδης εξηγεί ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει τον τεράστιο προωθητικό ρόλο της ύπαρξης ανθρώπινου δυναμικού υψηλού επίπεδο, καθώς και τη σημασία της βασικής αλλά και της εφαρμοσμένης έρευνας. Αυτό την κάνει να εξελίσσεται βαθμιαία σε χώρα εξαγωγής πτυχιούχων, χάνοντας αυτούς ακριβώς που χρειάζεται για την ανάπτυξή της.
«Η διαρροή επιστημόνων εάν πάρει διαστάσεις μαζικής φυγής, θα επηρεάσει και την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη» σχολιάζει.
