Το τμήμα βόλει γυναικών του Πορφύρα ζυμώνεται καθημερινά μέσα στα σχολεία, στην κοινωνία, στους δρόμους, στην γειτονιά, στην πόλη μας.
Λειτουργεί όπως ένας ζωντανός οργανισμός.
Τι βλέπουμε μέσα στα σχολεία και στις αυλές τους ;
Οι συνεχείς επισκέψεις μας , οι συναντήσεις μας και οι επαφές που έχουμε με εκπαιδευτικούς, επειδή θέλουμε να δώσουμε μία ευρύτερη διάσταση στη σχέση της ομάδας μας, του συλλόγου μας, με τον Πειραιά μας, καθώς χτίζουμε πάνω σε θεμέλια, γερά όπως τα Κονώνεια Τείχη, μας οδηγούν στα εξής συμπεράσματα.
---ΟΙ εκπαιδευτικοί έχουν πληγωθεί βαθύτατα, σε επίπεδο αποδοχών, απο τις μειώσεις, αλλά, στην πλειοψηφία τους, ειδικά οι παλαιότεροι,είναι στις επάλξεις με φιλότιμο και υπευθυνότητα. Το πρόβλημα εστιάζεται περισσότερο στην απογοήτευση των νεότερων. Αλλά, ειδικά οι Διευθύντριες και Διευθυντές, είναι σα τα λιοντάρια και τις λέαινες πάνω απο τα παιδιά μας, πραγματικοί αγωνιστές.
----Η υποδομή στα σχολεία έχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Τα έξοδα για απλά, καθημερινά ζητήματα, δεν καλύπτονται πια απο το κράτος και είτε ο Δήμος κάνει ότι μπορεί , είτε βάζουν χρήματα οι Σύλλογοι Γονέων και οι ίδιοι οι καθηγητές και δάσκαλοι, ακόμα και για φωτοτυπίες.
---Ο Οργανισμος Σχολικών Κτιρίων, ουσιαστικά, δεν υπάρχει πια. Και όταν υπήρχε βέβαια, ελάχιστα έκανε για τη συντήρηση των κτιρίων και των σχολείων.Απλώς, πλέον, η κατάσταση με τον ΟΣΚ είναι για κλάμματα...
---ΤΑ ιδιωτικά σχολεία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν παιδιά για τη νέα σαιζόν και απο τώρα ''φορτώνουν'' τις ώρες με εκπαιδευτικά προγράμματα, ώστε να φανεί ότι προσφέρουν πιο πολλά στις ίδιες τιμές και να μη χρειάζεται να πληρώνουν οι γονείς για φροντιστήρια.
----ΤΩΡΑ μόλις άρχισε να λειτουργεί σωστά ένας μεγάλος αριθμός απο σχολεία στον Δήμο μας. Στα δημόσια αναφερόμαστε. Γιατί ;Το καλοκαίρι, με τις κρίσεις των Διευθυντών, απο τους 125 έφυγαν απο τις θέσεις τους οι ...118. Εμειναν μόνο 7. Μέχρι να προσαρμοσθούν, τους ήλθε το βάσανο με τα βιβλία, που ακόμα, σε αρκετά σχολεία, δεν έχουν πάει.
---ΣΤΑΔΙΑΚΑ, μέσα στον τελευταίο μήνα, έχουν συνταξιοδοτηθεί πολλοί εκπαιδευτικοί και έτσι παρουσιάζονται κενά σε σχολεία. Τρέχουν να φύγουν, μήπως πετύχουν καλύτερους όρους αλλά και για να γλυτώσουν την εφεδρεία, αν και αυτή καταργείται. Η αποχώρηση τους στα μισά της περιόδου, εκθέτει τους ίδιους φυσικά και δείχνει πλήρη αδιαφορία για το έργο τους με τα παιδιά. Ο καθένας φυσικά κοιτά τον εαυτό του, αλλά, δεν είναι έτσι.
----ΣΤΑ Δημοτικά Σχολεία και στα Δημόσια Γυμνάσια, η κατάσταση είναι καλή, όπως και στα ιδιωτικά σχολεία. Στα Δημόσια Λύκεια, υπάρχουν σχολεία στον Πειραιά όπου νομίζεις ότι πας σε μπιλιάρδο της παλιάς εποχής και λείπουν μόνο τα τσιγάρα JANTE....Η κατάσταση, πάντως, είναι καλύτερη απο ότι περιμέναμε, συνολικά.
---ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ βέβαια δεν γίνεται. Και δε φταίει μόνο το πρόγραμμα ή το γεγονός ότι τα παιδιά είναι επιβαρυμένα και απλώς θέλουν να ξεσκάσουν αυτή την ώρα. Οι πιο πολλοί απο τους γυμναστές και οι περισσότερες απο τις γυμνάστριες, δείχνουν τέτοια και τόση απογοήτευση για την ουσιαστική έλλειψη αντικειμένου αλλά και τέτοια βαρεμάρα, ώστε το μάθημα αυτό, πρέπει να αλλάξει αντικείμενο και τρόπο διδασκαλίας.
Αλλά και που να κάνουν τα παιδιά μας γυμναστική, όταν οι υποδομές σε κλειστές αίθουσες είναι ανύπαρκτες ενώ αντιθέτως όλα τα σχολεία έχουν αμφιθέατρα και αίθουσες εκδηλώσεων, λες και είμαστε στην εποχή όπου πραγματοποιούνται ομιλίες και απογευματινοί περίπατοι με τσάι....
Ελπίδα υπάρχει. Για αυτό προσοχή μην απογοητεύσουμε και τους τελευταίους καλούς και γενναίους εκπαιδευτικούς.
Ν.Δελαγραμμάτικας
Λειτουργεί όπως ένας ζωντανός οργανισμός.
Τι βλέπουμε μέσα στα σχολεία και στις αυλές τους ;
Οι συνεχείς επισκέψεις μας , οι συναντήσεις μας και οι επαφές που έχουμε με εκπαιδευτικούς, επειδή θέλουμε να δώσουμε μία ευρύτερη διάσταση στη σχέση της ομάδας μας, του συλλόγου μας, με τον Πειραιά μας, καθώς χτίζουμε πάνω σε θεμέλια, γερά όπως τα Κονώνεια Τείχη, μας οδηγούν στα εξής συμπεράσματα.
---ΟΙ εκπαιδευτικοί έχουν πληγωθεί βαθύτατα, σε επίπεδο αποδοχών, απο τις μειώσεις, αλλά, στην πλειοψηφία τους, ειδικά οι παλαιότεροι,είναι στις επάλξεις με φιλότιμο και υπευθυνότητα. Το πρόβλημα εστιάζεται περισσότερο στην απογοήτευση των νεότερων. Αλλά, ειδικά οι Διευθύντριες και Διευθυντές, είναι σα τα λιοντάρια και τις λέαινες πάνω απο τα παιδιά μας, πραγματικοί αγωνιστές.
----Η υποδομή στα σχολεία έχει εγκαταλειφθεί πλήρως. Τα έξοδα για απλά, καθημερινά ζητήματα, δεν καλύπτονται πια απο το κράτος και είτε ο Δήμος κάνει ότι μπορεί , είτε βάζουν χρήματα οι Σύλλογοι Γονέων και οι ίδιοι οι καθηγητές και δάσκαλοι, ακόμα και για φωτοτυπίες.
---Ο Οργανισμος Σχολικών Κτιρίων, ουσιαστικά, δεν υπάρχει πια. Και όταν υπήρχε βέβαια, ελάχιστα έκανε για τη συντήρηση των κτιρίων και των σχολείων.Απλώς, πλέον, η κατάσταση με τον ΟΣΚ είναι για κλάμματα...
---ΤΑ ιδιωτικά σχολεία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν παιδιά για τη νέα σαιζόν και απο τώρα ''φορτώνουν'' τις ώρες με εκπαιδευτικά προγράμματα, ώστε να φανεί ότι προσφέρουν πιο πολλά στις ίδιες τιμές και να μη χρειάζεται να πληρώνουν οι γονείς για φροντιστήρια.
----ΤΩΡΑ μόλις άρχισε να λειτουργεί σωστά ένας μεγάλος αριθμός απο σχολεία στον Δήμο μας. Στα δημόσια αναφερόμαστε. Γιατί ;Το καλοκαίρι, με τις κρίσεις των Διευθυντών, απο τους 125 έφυγαν απο τις θέσεις τους οι ...118. Εμειναν μόνο 7. Μέχρι να προσαρμοσθούν, τους ήλθε το βάσανο με τα βιβλία, που ακόμα, σε αρκετά σχολεία, δεν έχουν πάει.
---ΣΤΑΔΙΑΚΑ, μέσα στον τελευταίο μήνα, έχουν συνταξιοδοτηθεί πολλοί εκπαιδευτικοί και έτσι παρουσιάζονται κενά σε σχολεία. Τρέχουν να φύγουν, μήπως πετύχουν καλύτερους όρους αλλά και για να γλυτώσουν την εφεδρεία, αν και αυτή καταργείται. Η αποχώρηση τους στα μισά της περιόδου, εκθέτει τους ίδιους φυσικά και δείχνει πλήρη αδιαφορία για το έργο τους με τα παιδιά. Ο καθένας φυσικά κοιτά τον εαυτό του, αλλά, δεν είναι έτσι.
----ΣΤΑ Δημοτικά Σχολεία και στα Δημόσια Γυμνάσια, η κατάσταση είναι καλή, όπως και στα ιδιωτικά σχολεία. Στα Δημόσια Λύκεια, υπάρχουν σχολεία στον Πειραιά όπου νομίζεις ότι πας σε μπιλιάρδο της παλιάς εποχής και λείπουν μόνο τα τσιγάρα JANTE....Η κατάσταση, πάντως, είναι καλύτερη απο ότι περιμέναμε, συνολικά.
---ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ βέβαια δεν γίνεται. Και δε φταίει μόνο το πρόγραμμα ή το γεγονός ότι τα παιδιά είναι επιβαρυμένα και απλώς θέλουν να ξεσκάσουν αυτή την ώρα. Οι πιο πολλοί απο τους γυμναστές και οι περισσότερες απο τις γυμνάστριες, δείχνουν τέτοια και τόση απογοήτευση για την ουσιαστική έλλειψη αντικειμένου αλλά και τέτοια βαρεμάρα, ώστε το μάθημα αυτό, πρέπει να αλλάξει αντικείμενο και τρόπο διδασκαλίας.
Αλλά και που να κάνουν τα παιδιά μας γυμναστική, όταν οι υποδομές σε κλειστές αίθουσες είναι ανύπαρκτες ενώ αντιθέτως όλα τα σχολεία έχουν αμφιθέατρα και αίθουσες εκδηλώσεων, λες και είμαστε στην εποχή όπου πραγματοποιούνται ομιλίες και απογευματινοί περίπατοι με τσάι....
Ελπίδα υπάρχει. Για αυτό προσοχή μην απογοητεύσουμε και τους τελευταίους καλούς και γενναίους εκπαιδευτικούς.
Ν.Δελαγραμμάτικας
