Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Πρώτα πεθαίνει η Ελλάδα και μετά το ρουσφέτι...

Χαμός γίνεται στους εργασιακούς χώρους. Και ειδικά στη δημοσιογραφία και στα συναφή επαγγέλματα, οι εξελίξεις θα είναι ακόμα χειρότερες γιατί έσκασε η φούσκα της υπερβολής και του δήθεν, του πλαστικού χρήματος και της διαφήμισης....
Και όμως, πρώτα θα σβήσει η Ελλάδα και μετά θα χαθεί το ρουσφέτι.
Συνεργάτιδα με θυμήθηκε μετά απο 5 χρόνια και με πήρε για να μου ζητήσει μέσο ώστε να μπεί σε μία Εθνική ομάδα, στο άθλημα της, η κόρη της.
''Επειδή έτσι γίνεται και το παιδί θα μείνει στο άθλημα, μόνο αν εξασφαλίσει το 10% απο τη συμμετοχή της στην Εθνική ομάδα, σε μία διοργάνωση''.
Δεν την παρεξηγώ, μάνα είναι.
Και στο άθλημα της, που είναι πολύ κλειστό, το ρουσφέτι πάει σύννεφο.
Αλλά, με αυτά τα μυαλά και αυτές τις πρακτικές, φέραμε  εδώ τη χώρα, τους εαυτούς μας, τις οικογένειες μας, υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας, με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Το θέμα δεν είναι ''να γίνω καλύτερος'', αλλά, να βρώ τον γνωστό για να κάνω τη δουλειά μου.
Και το σύστημα, φυσικά, δουλεύει με μετριότητες και παράγει ανάλογο έργο και αποτέλεσμα.
Μετά, λέμε ότι όλοι είμαστε εντάξει, ''γιατί μας φταίει το κράτος'' και αλλάζουμε πλευρό.
Περαστικά μας.

Ν.Δελαγραμμάτικας

Υ.Γ. Προοφανώς, το ρουσφέτι δεν έγινε. Δεν μπορούσα να το ζητήσω αλλά και να μπορούσα δε θα το ζητούσα.
Ο αθλητισμός είναι κουλτούρα, δε λύνει προβλήματα.