Λιγότερο στο βόλει, περισσότερο σε άλλα σπορ, όπου απο τη φύση τους, υπάρχει επαφή, άρα και διεκδίκηση.
Ο Πορφύρας έχει πληρώσει το κόστος ατυχών αποφάσεων της διαιτησίας.
Η γυναικεία ομάδα βόλει του Πορφύρας ζημιώθηκε απο τη διαιτησία του Δευτερίγου στον
αγώνα Φιλία--Πορφύρας για τα πλαίυ οφφ ανόδου στην Α2, πριν απο 3 χρόνια.
Το βιώσαμε κι αυτό, όπως ζήσαμε κι ορισμένες άλλες διαιτησίες που είχαν κόστος για τον Πορφύρα.
Η συντριπτική πλειοψηφία, όμως, των διαιτησιών που βλέπουμε, δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα του αγώνα.
Λάθη γίνονται, πάντα θα γίνονται.
Ανθρωποι είναι κι οι διαιτητές κι αν σκεφθούμε ότι είναι στο επίκεντρο, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειρισθούν την πίεση και τη συγκυρία.
Τα λάθη των διαιτητών γίνονται συχνά απο έλλειψη προσοχής και συγκέντρωσης, ενίοτε απο εγωισμό, λιγότερο απο ανεπάρκεια.
Προφανώς, όμως, απαιτείται κατανόηση, αθλητική λογική, υπομονή.
Οχι επειδή δεν αδικούνται ομάδες.
Αλλά, γιατί είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα.
Είδα χτυπητά λάθη, σε οριακά σημεία, στα ματς Δραπετσώνα--Πετρούπολη και Πειραικός--Πήγασος και προφανώς θα γίνουν κι άλλα.
Μαθαίνω για διαμαρτυρίες για διαιτησίες σε αγώνες εθνικών κατηγοριών.Δεν είδα, δεν έχω άποψη επί της ουσίας.Υπάρχει , όμως, μία γενική αρχή.
Στον Πειραιά, γνωριζουμε καλά τους διαιτητές του Συνδέσμου μας.
Και τους εμπιστευόμαστε απόλυτα, αλλά, ξέρουμε επίσης κι ότι είναι πάντα εδώ για να σφυρίξουν για τα παιδιά μας, να βοηθήσουν σε φιλικά ματς, να παιδευθούν μαζί μας.
Παρατηρούμε ότι δέχονται πυκνές βολές τελευταία.
Αυτό είναι λογικό. Γιατί είναι καλοί , παίρνουν πιο πολλά κι υψηλότερου επιπέδου παιχνίδια και μοιραία θα εκτεθούν πιο πολύ.
Ας μη ξεχνάμε, όμως, ότι όλα είναι μέρος του παιχνιδιού. Και τα λάθη ασφαλώς.
Και είναι προτιμότερο να κοιτάμε τα δικά μας λάθη, τα λάθη των αθλητριών μας και να ζητάμε απο τους προπονητές να κάνουν την αυτοκριτική τους και μετά να μπαίνουμε στη διαδικασία να στοχοποιήσουμε τους διαιτητές.
Οχι ότι δεν υπάρχει δίκιο στη διαμαρτυρία.
Αλλά, έχει ενδιαφέρον η προσέγγιση με την οποία το ζητάμε.
Ωστε να μην το χάνουμε.
Κι αυτά τα πιστεύει ένας άνθρωπος που έζησε στο πετσί του τις συνέπειες των σφαλμάτων της διαιτησίας ή και την έλλειψη σεβασμού προς την ομάδα του.
Η σύνθεση είναι απαιτούμενη για το καλό του παιχνιδιού.
Γιατί στο παιχνίδι πρωταγωνιστές είναι και πρέπει να είναι, κατά την άποψη μου, οι αθλήτριες κι οι αθλητές.
Ούτε οι παράγοντες, ούτε οι διαιτητες, ούτε οι προπονητές.
Αν λείψουμε ολοι εμείς, τα παιδιά θα βρούν τρόπο να παίξουν.
Αν λείψουν τα παιδιά, τότε θα κοιτιόμαστε και θα γκρινιάζουμε μόνοι μας.
Ν.Δελαγραμμάτικας
