Οι πιο πολλοί απο εμάς, έχουμε τους καημούς μας, τις αγωνίες μας.
Στην κοινωνία υπάρχει πρόβλημα. Προφανές.
Αλλά, δεν είναι πολυτέλεια, αλλά, ανακούφιση, χαρά, υπερηφάνεια, να δίνεις ότι έχεις, απο τον εαυτό σου, ώστε να υπηρετείς τον αθλητισμό, τα παιδιά, την ομάδα σου.
Το ''μικρό μυστικό'' στο βόλει γυναικών του Πορφύρα είναι ότι υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ ΠΛΕΟΝ γονείς που σκουπίζουν τα δάκρυα χωρίς να τους βλέπουν τα παιδιά τους , που χαμογελούν εικονικά μπροστά τους, που τα βράδυα δεν μπορούν να κοιμηθούν, αλλά, τα παροτρύνουν τα βλαστάρια τους να πάνε στο γήπεδο για να αθληθούν, τα ενθαρρύνουν ώστε να προσπαθήσουν, να αντισταθούν στη λαίλαπα με ΑΓΩΝΑ, με επιμονή, με προσπάθεια.
Ο κόσμος έχει απογοητευθεί, έχει σιχαθεί, έχει αηδιάσει.Το μόνο που μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε για μικρές και μεγάλες, για γονείς και οικείους, είναι να κρατήσουμε όρθιο ότι φτιάξαμε.
ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
Η στροφή της κοινωνίας στον αθλητισμό ''κάτι'' δείχνει.
Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τύχες σωματείων, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να μην προδώσουν την εμπιστοσύνη με την οποία αντιμετωπίζονται.
Απο όλο αυτό που ζούμε, κάτι καλό θα βγεί.
Κι αυτό θα αφορά τη συνοχή των οικογενειών, την αίσθηση της ΑΛΗΘΙΝΗΣ συμπαράταξης, την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα, εξάλλου.....
Ν.Δελ.
