Αναμφίβολα, με τις εκάστοτε αποφάσεις τους τα περίπου 70.000 διοικητικά στελέχη των Ελληνικών Αθλητικών Φορέων (ΕΑΦ) (Σωματείων / Ομοσπονδιών / Ενώσεων / Αθλητικών Κέντρων κ.α.), επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον αθλητισμό της χώρας. Μια προσεκτική εξέταση του προφίλ των στελεχών αυτών δείχνει ότι ο σχεδιασμός, η οργάνωση, η καθοδήγηση και ο έλεγχος της πολιτικής του Ελληνικού κράτους σε όλα τα επίπεδα του αθλητισμού, έχει (σε συντριπτική πλειοψηφία) ανατεθεί σε ανθρώπους ανειδίκευτους σε θέματα οργάνωσης και διοίκησης.
Οι χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Άρθρο 9 (Ανθρώπινο δυναμικό), με την υπογραφή του «Ευρωπαϊκού Αθλητικού Χάρτη» (1992), ανέλαβαν τη δέσμευση ότι:
9.2: Όσοι ασχολούνται με την ηγεσία, την οργάνωση ή την επίβλεψη αθλητικών δραστηριοτήτων θα πρέπει να έχουν τα κατάλληλα προσόντα και να ενδιαφέρονται για την προστασία, την ασφάλεια και την ηγεσία των ανθρώπων, για τους οποίους είναι υπεύθυνοι.
Το ''διοικείν'' είναι τέχνη, μαζί και χάρισμα.
Ωστόσο, επειδή πράγματι ο απαιτούμενος αριθμός παραγόντων δεν είναι δυνατό να καλυφθεί απο τις προσφερόμενες επιλογές, σε ότι αφορά την κατάρτιση, τις ικανότητες, τα προσόντα, τη σχέση με το αντικείμενο, μήπως ωριμάζουν πια οι συνθήκες για μικρότερα σε αριθμητική σύνθεση διοικητικά συμβούλια, όπου ωστόσο το εκλογικό σώμα θα καλείται να επιλέξει τους αξιότερους και όχι τους συμπαθέστερους ;
Μήπως είναι στο προσκήνιο πλέον, πιο δυνατή απο ποτέ άλλοτε, η προοπτική των συνενώσεων δυνάμεων ανάμεσα σε σωματεία με κοινά σημεία αναφοράς, πάντα με το σκεπτικό ότι είναι δυνατό να περιορισθούν τα λειτουργικά κόστη, χωρίς όμως να χαθούν παιδιά απο τα γήπεδα;
Μαζί με τη ζωή μας, αλλάζουν τα πάντα, ανάμεσα τους και ο αθλητισμός ασφαλώς....
Οι χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Άρθρο 9 (Ανθρώπινο δυναμικό), με την υπογραφή του «Ευρωπαϊκού Αθλητικού Χάρτη» (1992), ανέλαβαν τη δέσμευση ότι:
9.2: Όσοι ασχολούνται με την ηγεσία, την οργάνωση ή την επίβλεψη αθλητικών δραστηριοτήτων θα πρέπει να έχουν τα κατάλληλα προσόντα και να ενδιαφέρονται για την προστασία, την ασφάλεια και την ηγεσία των ανθρώπων, για τους οποίους είναι υπεύθυνοι.
Το ''διοικείν'' είναι τέχνη, μαζί και χάρισμα.
Ωστόσο, επειδή πράγματι ο απαιτούμενος αριθμός παραγόντων δεν είναι δυνατό να καλυφθεί απο τις προσφερόμενες επιλογές, σε ότι αφορά την κατάρτιση, τις ικανότητες, τα προσόντα, τη σχέση με το αντικείμενο, μήπως ωριμάζουν πια οι συνθήκες για μικρότερα σε αριθμητική σύνθεση διοικητικά συμβούλια, όπου ωστόσο το εκλογικό σώμα θα καλείται να επιλέξει τους αξιότερους και όχι τους συμπαθέστερους ;
Μήπως είναι στο προσκήνιο πλέον, πιο δυνατή απο ποτέ άλλοτε, η προοπτική των συνενώσεων δυνάμεων ανάμεσα σε σωματεία με κοινά σημεία αναφοράς, πάντα με το σκεπτικό ότι είναι δυνατό να περιορισθούν τα λειτουργικά κόστη, χωρίς όμως να χαθούν παιδιά απο τα γήπεδα;
Μαζί με τη ζωή μας, αλλάζουν τα πάντα, ανάμεσα τους και ο αθλητισμός ασφαλώς....
