Η ομάδα--ποίημα ή ποιητική ομάδα. Διαλέξτε. Η ουσία βέβαια είναι ότι ο Λάμπρος Πορφύρας, απο τον οποίο πήρε το όνομα του ο σύλλογος μας, όπως σωστά βρήκε το 84% όσων απάντησαν στο γκάλλοπ που κάναμε στο μπλογκ μας, ήταν ποιητής.
Το υπόλοιπο 16% απάντησε ότι ήταν δημοσιογράφος ( σιγά μην καθόταν να τον βρίζουν όλοι...), δάσκαλος , δικηγόρος.
Το ερώτημα ωστόσο που θέσαμε μάλλον ήταν παραπλανητικό.
Ο Λάμπρος Πορφύρας ναι μεν ήταν ποιητής, αλλά, είχε τελειώσει τη Νομική Σχολή Αθηνών, χωρίς πάντως να ασχοληθεί με τη δικηγορία και να την εξασκήσει.
Φαίνεται ότι τον κούρασαν τα δίκαια και έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με την ποίηση, γράφοντας στα καφενεδάκια και στην άκρη της θάλασσας, στην πλατεία Φρεαττύδας ( το όνομα στην περιοχή μας δόθηκε απο τα πολλά φρεάτια που είχε τότε ).
Ο σύλλογος μας πήρε το όνομα του Λάμπρου Πορφύρα απο την απόφαση των παιδιών και των νεαρών της γειτονιάς που τον ίδρυσαν το 1957 και απο μία στιγμιαία ιδέα του αείμνηστου προέδρου Γεράσιμου Βουλά, πάνω στην κουβέντα, στην ανάπαυλα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα στη Φρεαττύδα, μπροστά απο το άγαλμα του ποιητή της μελαγχολίας αλλά και της κουλτούρας και της αγάπης για τον άνθρωπο και τον αθλητισμό, όπως επίσης για τον Πειραιά και ειδικά για τη Φρεαττύδα μας.
Το υπόλοιπο 16% απάντησε ότι ήταν δημοσιογράφος ( σιγά μην καθόταν να τον βρίζουν όλοι...), δάσκαλος , δικηγόρος.
Το ερώτημα ωστόσο που θέσαμε μάλλον ήταν παραπλανητικό.
Ο Λάμπρος Πορφύρας ναι μεν ήταν ποιητής, αλλά, είχε τελειώσει τη Νομική Σχολή Αθηνών, χωρίς πάντως να ασχοληθεί με τη δικηγορία και να την εξασκήσει.
Φαίνεται ότι τον κούρασαν τα δίκαια και έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί με την ποίηση, γράφοντας στα καφενεδάκια και στην άκρη της θάλασσας, στην πλατεία Φρεαττύδας ( το όνομα στην περιοχή μας δόθηκε απο τα πολλά φρεάτια που είχε τότε ).
Ο σύλλογος μας πήρε το όνομα του Λάμπρου Πορφύρα απο την απόφαση των παιδιών και των νεαρών της γειτονιάς που τον ίδρυσαν το 1957 και απο μία στιγμιαία ιδέα του αείμνηστου προέδρου Γεράσιμου Βουλά, πάνω στην κουβέντα, στην ανάπαυλα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα στη Φρεαττύδα, μπροστά απο το άγαλμα του ποιητή της μελαγχολίας αλλά και της κουλτούρας και της αγάπης για τον άνθρωπο και τον αθλητισμό, όπως επίσης για τον Πειραιά και ειδικά για τη Φρεαττύδα μας.
