Εντέλει, ήταν στο γήπεδο και έμειναν μακρυά απο την...βαρεμάρα, σε εποχή αναζήτησης ιδανικών και επαναπροσδιορισμού, όπως πολύ σωστά λέει ένας απο τους καλύτερους γονιούς που έχουμε στα Μίνι, ο πατέρας της Καλλιρόης και της Φερσώς.
Οι Παγκορασίδες μας πήγαν στονμ Κορυδαλλό με ...νεανική σύνθεση. Αν εξαιρέσει κανείς 3 κορίτσια, όλα τα άλλα θα είναι τουλάχιστον και του χρόνου Παγκορασίδες.Μαζί τους ήταν 7 κοριτσάκια απο τα Μίνι και τα Προμίνι μας, γεννημένα απο το 2000 έως το 2002.
Δύο απο τις πιο μικρές, έλεγαν στον γονιό που τις πήγαινε με το αμάξι του στον Κορυδαλλό, ''ότι θα ήταν καλύτερα να τις πάει σπίτι γιατί ανακατεύονται''.
Παραμύθια, Το άγχος της πρωτάρας είχαν.Αλλά, ειδικά η μία το ξεπέρασε στην πράξη και ήταν πολύ καλή αλλά και η άλλη, στάθηκε, παρά το τρακ της θαυμάσια.
Και είναι παιδάκια 9 και 10 ετών....
Η Αρτεμις μας φιλοξένησε άριστα και την ευχαριστούμε.
Η ατμόσφαιρα ήταν εξαιρετική, τα παιδιά έπαιξαν και το χάρηκαν, φώναξαν όλα μαζί, γνωρίσθηκαν με κοριτσάκια απο μία άλλη περιοχή και μία άλλη ομάδα, τα κάλεσαν να έλθουν και στο δικό μας σπίτι.
Πρόοδο είδαμε και πάλι αλλά και ενέργεια και πάθος, απέναντι μάλιστα σε μία εξαιρετική ομάδα, ευχαριστηθήκαμε, υποχρεωθήκαμε και μένει να δούμε τα παιδιά του Στάθη και του Ζουπάνου, τις κόρες δηλαδή του Γιώργου Σαραντέα και στο ''Σαλπέας'', ελπίζουμε σύντομα.
Πολύ συναίσθημα, ε ;
Δεν πειράζει.
Τουλάχιστον, εμείς, με την ...τρέλα μας, περάσαμε καλά την Κυριακή μας, με υγεία και νιώσαμε ότι προσφέραμε κάτι στην κοινωνία. Είμαστε γεμάτοι.
Εσείς ξεφύγατε απο τη μιζέρια και την κατάθλιψη ή πήρατε μία ακόμα γερή δόση ;
----Σούπερ προπονήσεις, με δυνατή παρουσία και πειθαρχημένη συμπεριφορά στα Μίνι, ερωτηματικά για ορισμένες Παγκορασίδες που θεώρησαν ότι ήταν υποτιμητικό να γυμνασθούν μαζί με τα Μίνι, έπαινος για άλλες, την Ειρήνη, την Ματίλντα και την Νίκη που ήλθαν στο γήπεδο για προπόνηση, περαστικά και σιδερένιες στις Υφαντή, Θεοδωρή, Μαριστάνογλου. Οι δύο πρώτες είναι απο τις συνεπέστερες σε παρουσίες και η Εφη μάλιστα ήταν πολύ καλή στον αγώνα στο Μοσχάτο και με ωραία σερβίς.
---Οι Κορασίδες, με ελλείψεις, υποδέχθηκαν την Ιριδα και έχασαν σε φιλικό παιχνίδι.Παρήγορο, ότι καλύτερη παίκτρια της Ιριδας ήταν μία Φρεαττυδιώτισα, η Μάρα Ράπτη.
Μία γεμάτη Κυριακή και διόλου συννεφιασμένη.
Και ένα σχόλιο με τη δική του σημασία.
Ολα τα αθλήματα έχουν τη χάρη και το ενδιαφέρον τους.
Το βόλει, ωστόσο, είναι σαν τη ζωή.
Εχει γούστο αλλά πιο πολλές πίκρες παρά χαρές.
Μόνο που οι στιγμές ευτυχίας σε αποζημιώνουν όσο και όπως πρέπει και στο τέλος αυτές σου μένουν.
Τα παιδιά μας, εάν μπορούσαν να επιλέξουν, θα έμεναν, στις πιο πολλές περιπτώσεις, μακριά απο την επίπονη προσπάθεια.
Δε φταίνε αυτά, έτσι τα μάθαμε.
Οπως επίσης τους διδάξαμε ότι πάντα φταίνε οι άλλοι, το κράτος, ο γείτονας, ο δάσκαλος, ο διαχειριστής στην πολυκατοικία, η πεθερά μας.
Ο αγώνας στον αθλητισμό και η αντίληψη της κουλτούρας της παρουσίας μέσα στο γήπεδο, δεν πρέπει να είναι ψιλά γράμματα.
Σκεφθείτε μόνο ότι ίσως οι δικές μας γενιές να μην ήταν τυχερές να έχουν γήπεδο, υγιείς ομάδες και παλαβούς να ασχολούνται με εμάς και προσπαθείστε να στρέψετε τα παιδιά στο δύσκολο αλλά και όμορφο, χωρίς να τους αφήνετε περιθώρια.
Στα Προμίνι, ήταν στην αρχή της σαιζόν ορισμένα παιδάκια που δεν είχαν όρεξη να κουνήσουν τα πόδια τους.Οι γονείς τους, επέμεναν, ήταν δίπλα τους, τα στήριξαν και τώρα καμαρώνουμε όλοι μαζί την ευλογία της προόδου μέσα απο την βελτίωση που θα είναι ακόμα σημαντικότερη.
Σε άλλες περιπτώσεις, η αποχώρηση ήταν ή είναι μία επιλογή.
Η εξουσία έχει αναχωρητές.
Ο αθλητισμός δεν πρέπει να έχει, επειδή, απλώς είναι ένας καθρέφτης απο τον οποίο δεν μπορείς να κρυφθείς, καθώς σε αυτόν, πάντα θα βλέπεις τον εαυτό σου.
Σημασία δεν έχει αν μπορείς, αν τα καταφέρνεις, αν έχεις χάρισμα, αλλά, αν θέλεις να πολεμήσεις για να βελτιωθείς.
Ο νικητής δεν είναι αυτός που παίρνει ένα σετ αλλά εκείνος που ξεπερνά τα όρια του.
Ν.Δελαγραμμάτικας
