Πρώτα απο όλα, με κάποιο...μαγικό τρόπο, βρέθηκε λύση και τα κορίτσια δεν έχασαν την Κυριακάτικη προπόνηση τους. Παρά το τριήμερο, ήταν στο γήπεδο, για να προπονηθούν σε Προμίνι, Μίνι και Παγκορασίδες, σχεδόν 40 παιδιά. Διόλου μικρός αριθμός, που δείχνει ότι τα παιδιά βρήκαν αυτή την προπόνηση ως μία διέξοδο.
Δεύτερον, χαρήκαμε ( ή μήπως απολαύσαμε...) το γεγονός ότι καθήσαμε 6 άνθρωποι του τμήματος γύρω απο ένα τραπέζι, στο ''Λιοντάρι'', ήπιαμε ένα ποτήρι ( μερικοί, παραπάνω...) ούζο και περάσαμε όμορφα, δίχως μιζέρια, γκρίνια ή υπερφίαλες σκέψεις, αλλά, με λογικές και συνετές κουβέντες, με συζητήσεις για εμάς και τα παιδιά μας, με καλής ποιότητας χιούμορ και με συντροφικότητα. Κανείς μας δεν έχει λύσει τα προβλήματα του, κανείς μας δεν είναι...μπρούκλης, αλλά, νομίζω ότι ΟΛΟΙ μας ευχαριστιόμαστε αυτή την ευλογία, να βρεθούν τόσοι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ άνθρωποι, την ίδια περίοδο, στην ίδια ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Τρίτον, συνειδητοποιήσαμε ότι η προσπάθεια στο βόλει του Πορφύρα, συγκινεί πολλούς.
Συναντήσαμε τυχαία τον φίλο Πρόεδρο του ερασιτέχνη Ολυμπιακού Μιχάλη Κουντούρη, ο οποίος ήταν ενήμερος για την πρόοδο της ομάδας μας, μας ευχήθηκε ''με το καλό την άνοδο'' και εξέφρασε την επιθυμία του να βρεθεί κοντά μας ενώ τόνισε με νόημα '' είμαστε μαζί''.
Μικρά, διαφορετικά, αλλά, ωραία πράγματα που εάν συνδεθούν , οδηγούν σε ένα αποτέλεσμα με ουσιαστική σημασία, δημιουργούν προυποθέσεις και δείχνουν προοπτικές.
Ν.Δελαγραμμάτικας
