Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Αυτός είναι ο αθλητισμός....

Πήγαμε, με τον κυρ Μανώλη, στον Κορυδαλλό χθες βράδυ για να δούμε τον αγώνα επιβίωσης στην Α1 Εθνική βόλει γυναικών, Αρτεμις--Πανιώνιος.
Το γεγονός ότι τέλειωσε με 3-0 σετ υπέρ των γηπεδούχων, μικρή σημασία έχει.
Θα σταθούμε στα συναισθήματα, στις συμπεριφορές και στις αντιδράσεις.
Είδαμε ένα γήπεδο  με οικογένειες και όμορφη, αθλητική, ατμόσφαιρα, χωρίς υπερβολές και ποδοσφαιροποιήσεις....
Απολαύσαμε την εξαιρετική φιλοξενία του προέδρου της Αρτέμιδας Γιώργου Σαραντέα.
Αισθανθήκαμε την αγωνία του προπονητή των νικητριών Μανώλη Αποστολογιωργάκη, που έφυγε απο τον Πορφύρα για να πάει στον Κορυδαλλό και περιμένει τώρα να δεί τι θα γίνει στα αποτελέσματα ανάμεσα στις ομάδες της Θεσσαλονίκης που επίσης απειλούνται με υποβιβασμό.
Νιώσαμε την βουβή πίκρα του εφόρου του Πανιωνίου Τάκη Χρυσοχόου, ο οποίος δίνει ότι έχει για να στηρίξει την ομάδα που εκείνος ανέβασε απο τις χαμηλές κατηγορίες και τώρα την βλέπει να γλιστρά απο την Α1, με μάτια κόκκινα αλλά και υπερήφανη συμπεριφορά.
Είδαμε ανθρώπους που δεν έχουν δουλειά, να ξεχνούν για μιάμιση  ώρα τα βάσανα τους και να αφοσιώνονται μόνο στο παιχνίδι και στη χαρά του.
Παρακολουθήσαμε έναν αγώνα πολιτισμού, με καλή οργάνωση αλλά και ευπρέπεια απο όλες τις πλευρές.
Χαρήκαμε τα ιπποτικά συγχαρητήρια των ηττημένων στους νικητές.
Μας αρέσει το γεγονός ότι μία ομάδα απο τις γειτονιές του Πειραιά είναι στην Α1 αλλά είναι και ο Πανιώνιος απο την ΕΣΠΕΔΑ, την Ενωση μας.
Μακάρι να μείνει η Αρτεμις στην Α1 αλλά θέλουμε να γράψουμε κάτι και για τον Πανιώνιο που μόνο με ολοκληρωτική ανατροπή αποφεύγει πια τον υποβιβασμό.
Κάθε ομάδα δεν είναι μόνο το σήμα στη φανέλα και τα χρώματα της.
Είναι οι άνθρωποι της.
Και με τους ανθρώπους που έχει ο Πανιώνιος, δεν πρόκειται να χαθεί, αλλά, αντίθετα, θα βρεί ξανά, πολύ γρήγορα τον δρόμο του.


Ν.Δελαγραμμάτικας