Τι πιο ωραίο απο το να κοιτάς το επόμενο παιχνίδι, το επόμενο τουρνουά, να σκέπτεσαι ότι θα έλθει η ώρα του αγώνα, της χαράς, της δοκιμασίας, της έκφρασης της ζωής ακόμα και με ένα δάκρυ, αλλά, σίγουρα με λαχτάρα και προσπάθεια.
Αυτά μας κρατούν όλους όρθιους, αυτή η αγάπη στον αθλητισμό που τραβά την προσοχή των παιδιών μακριά απο την κατάθλιψη και τη μιζέρια.
Μέχρι τώρα, λέγαμε να πάμε τα παιδιά μας στο γήπεδο για να ξεφύγουν απο τις καφετέριες και τα ναρκωτικά.
Τώρα, λέμε να έλθουν τα παιδιά στο γήπεδο, ώστε να εκτονωθούν και να μάθουν να αντέχουν, να συνεργάζονται, να δοκιμάζονται στη συνύπαρξη με άλλα παιδιά που ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΙΣΑ, μέσα στο γήπεδο και στις καρδιές μας.
