Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Να σκεφθούμε και τα λευκά μπαστούνια...

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης ή αλλιώς η  Παγκόσμια Ημέρα κατά της Τυφλότητας καθώς έχει καθιερωθεί να αναγνωρίζεται ότι συμπίμπτει με τη δεύτερη Πέμπτη κάθε Οκτώβρη.
Φυσικά, δεν πρόκειται για γιορτή αλλά για μία ευκαιρία  προκειμένου να φωτισθεί  το παγκόσμιο πρόβλημα της μερικής ή ολικής τυφλότητας όπως και οι  θεραπευτικές λύσεις για την αποκατάσταση της όρασης.
Είναι επίσης εναρμονισμένη αυτή η ημέρα με το πρόγραμμα ‘Όραση 2020: Δικαίωμα στην όραση’ που αποτελεί μια συνέργια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Πρόληψη της Τυφλότητας.
Ο στόχος του προγράμματός είναι τα 245 εκατομμύρια ασθενών με πολύ χαμηλή όραση και τα 39 εκατομμύρια τυφλών και κυρίως το δεδομένο ότι τουλάχιστον το 80% των περιπτώσεων θα μπορούσαν να προληφθούν αντιμετωπιστούν ή ιαθούν.
Στις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ελλάδα, σχεδόν το 70% των ασθενών που έχουν υποστεί σοβαρή απώλεια όρασης, πάσχει από παθήσεις τις ωχράς κηλίδας.
Στην Ελλάδα έχουμε 27.000 τυφλούς και 62.000 άτομα που βλέπουν μόλις με τα 2/20 της όρασης τους, περιφερειακά δηλαδή, χωρίς να αναγνωρίζουν πρόσωπα και αντικείμενα, ειδικά όταν δεν υπάρχει άπλετο φως.
Κλειδί για επιτυχημένη έκβαση είναι το τρίπτυχο ‘πρόληψη-διάγνωση-θεραπεία.
Μόνο που στην Ελλάδα υστερούμε σημαντικά σε θέματα πρόληψης και διάγνωσης.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονισθεί ότι τόσο οι ασθενείς της τρίτης ηλικίας όσο και οι διαβητικοί ασθενείς συχνά παραμελούν τον ετήσιο επανέλεγχο από οφθαλμίατρο, παρόλο που αυτός στις συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού είναι απαραίτητος.
Τα λευκά μπαστούνια έχουν συνδυασθεί με τους τυφλούς καθώς τα χρησιμοποιούν στην κίνηση τους ώστε να αποφεύγουν εμπόδια.
Στην Ελλάδα, δεν έχουμε δεί να γίνεται οποιαδήποτε δράση για την υποστήριξη των τυφλών.
Οχι για να πάρουν ένα επίδομα ή να λειτουργήσει μία σχολή για αυτούς ή για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ειδικά για αυτούς.
Αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Οταν είσαι στο σκοτάδι, το απόλυτο σκοτάδι, έχεις χίλια προβλήματα αλλά και τη χαρά να μην αντικρύζεις τον κοινωνικό ρατσισμό της αμορφωσιάς, της άγνοιας και της αγένειας ή της αλαζονείας.
Χρειάζεσαι ωστόσο να αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι ότι υπάρχει για αυτούς φροντίδα και σεβασμός. Και αυτό φαίνεται στις μικρές λεπτομέρειες.
Να δώ πότε θα γίνει κατάληψη σε σχολείο ή σε Πανεπιστήμιο γιατί ένας τυφλός ή ένας ανάπηρος μαθητής δεν έχει προσβασιμότητα στην αίθουσα όπου γίνεται το μάθημα.
Να δώ πότε θα σταματήσει ένας οδηγός αυτοκινήτου σε διάβαση για να περάσει ο τυφλός ή ο ανάπηρος, χωρίς μάλιστα να  βαρυγκομά.
Να δώ πότε θα κάνει έστω μία ομάδα μας ότι συμβαίνει στα αγγλικά και τα γερμανικά γήπεδα όπου υπάρχουν ειδικές θέσεις για τους τυφλούς με ακουστικά στα οποία ακούνε την περιγραφή του αγώνα απο τον υπεύθυνο Τύπου της ομάδας που περιγράφει για αυτούς.
Να δώ πότε θα σεβασθούμε τα κράσπεδα στα πεζοδρόμια ώστε να μην τα κλείνουμε και να μην παρκάρουμε.
Να δώ πότε θα καταλάβουμε ότι πέρα απο τη μιζέρια, είναι  ευτυχία να είσαι υγιής και ευλογία να κατανοείς ότι άλλοι άνθρωποι έχουν πολύ λιγότερα απο εσένα.
Μακάρι να μην κρατήσετε ποτέ λευκό μπαστούνι.Τότε μόνο θα καταλάβετε, όσοι τώρα αισθάνεστε ότι σας κούρασα...

Ν.Δελ.